|
Μεγάλωσες δέντρο
τράχυνε ο κορμός σου
Τανύζω το σώμα για να σε φτάσω
και δε μπορώ , έγινες θεόρατο Καραγάτσι
σκλήρυνε και η ψυχή σου
Ήσουν, θυμάμαι,νεαρό βλαστάρι
μικρό και λυγερό σε τσάκιζε ο βοριάς
κι εγώ μικρό παιδί σε στήριζα μ' ένα καπρούλι.
Τα χρόνια πέρασαν
εσύ τη νιότη σου σφιχτά κρατάς
κι εγώ στο τέλος πλησιάζω.
Καπρούλι=Λεπτός πάσσαλος καστανιάς που χρησιμοποιούν οι γεωργοί να στηρίζουν
τα νέα δέντρα που φυτεύουν.
|
![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | | Στατιστικά στοιχεία | | ![](skin/images/spacer.gif) | | Σχόλια: 6 Στα αγαπημένα: 0
| | ![](skin/images/spacer.gif) | | | | ![](skin/images/spacer.gif) |
|