| |
| | Δεν φυλακίζεις τα πουλιά |  | | | Βιώματα και βιώματα, σας ευχαριστώ όλους. | | |
Στο ποταμάκι το μικρό
που` χε χρωματιστά πουλιά
ήταν το στρώμα μας ξερό.
Μια ξόβεργα από λυγαριά.
Παγίδα, σύρμα στο σκοινί
κόκκινο αίμα στο φτερό
γκρίζοι, μαβί οι ουρανοί,
δεν έβρεξε από καιρό.
Σαν φυλακίζαν τα πουλιά
στης λαμαρίνας! φυλακή
δεν έβρεξες θεέ μου μια σταλιά
για κείνο το δικό σου αρνί.
Κει στο στρατόπεδο ψηλά
δεν έλεγε να ξημερώσει
τα δεντρολίβανα ξερά!
ποιος τα` χε άραγε σκοτώσει.
Το ποταμάκι της ζωής
σβηστό ένα άγιο μανουάλι
σβηστό κελάρυσμα ζωής
άγουρα χρόνια, βιοπάλη.
Στα τσιμεντόλιθα θυσία
θυσία, του φτωχού τ` αρνί
μήτε θεός, μήτε εκκλησία
μήτε δυο χάρτινοι γερανοί.
Στης λαμαρίνας τη σκεπή
δεν νιώσαμε ποτέ ψιχάλα.
Τα βράδια πνιγηρή σιωπή
λάσπη, στη χωματένια σκάλα.
Δεν έβρεξες θεέ, ποτέ
και ψήλωναν τ` άσπρα κρινάκια
δεν έβρεξες θεέ ποτέ
Μάη, που ανθίζουν τα κλαράκια
Κει στο στρατόπεδο ψηλά
που είχαμε προίκα, το σταυρό!!
ήταν τα μάτια μας θολά
στης. λάσπης τους χορό.
Ποιος ορίζει, ποιος δικάζει
να λερώσει τ` άσπρο κρίνο,
ποιος τη ξόβεργα τη βάζει
στη μυρτιά και τ` άγιο σχίνο.
Οι λύκοι πέσανε στ` αρνί
δεν έλεγε να ξημερώσει,
σύρματα βάλαν στο παχνί
το κρίνο, να ματώσει.
Χέρια μικρά, χέρια θεριά
και στη ψυχή η αγάπη,
κόψανε κόμπους και σκοινιά
κι` ας έμεινε ένα αγκάθι.
Για να θυμάσαι, τα λερά
ανθρώπων, τ` άγρια πάθη,
να` ναι ολόλευκα τα φτερά
κι` ο τοίχος μας, να γράφει.
Για μια σταγόνα αγκαλιά!
Δεν ήρθε μήτε ο θεός
να λευτερώσει τα πουλιά,
λεύτερος να` ναι ο αμνός.
Πέρασαν χρόνοι και καιροί
το ποταμάκι πάντα μένει.
Είχαμε ένα λευκό κερί
τη μοίρα μας, να υφαίνει!
Κι` όλα χαθήκαν μες στη χάψη.
Δεν φυλακίζεις τα πουλιά
με αίμα το χαρτί, έχει γράψει .
Ψάχναν μονάχα, για φωλιά
.............................................Καλαμάτα 1973
Αδαμοπούλου Γεωργία
17-1-2021
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | |
|
ΙΚΑΡΙΟΣ
17-01-2021 @ 09:37 | ::up.:: | | Νταλαρομπασης
17-01-2021 @ 10:00 | ::theos.:: ::love.:: ::love.:: | | bobxaman
17-01-2021 @ 11:07 | Πολύ καλό συγχαρητήρια Γεωργία
| | Μπόσινας Νίκος
17-01-2021 @ 12:36 | Πολύ όμορφο! | | Ναρκαλιευτής
17-01-2021 @ 13:03 | Χέρια μικρά, χέρια θεριά
και στη ψυχή η αγάπη,
κόψανε κόμπους και σκοινιά
κι` ας έμεινε ένα αγκάθι.
::up.:: ::theos.:: ::up.:: | | KaterinaKritik
17-01-2021 @ 16:49 | ::up.:: ::up.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
