| |
| | Μέδουσα |  | | |
Το, αντρικό δυνατό χτύπημα του μεταλλικού ρόπτρου στην πόρτα,
τραυμάτισε τις σχεδόν σάπιες σανίδες της.
Το παλαιό, έρημο, σπίτι, ξαναζωντάνεψε σαν πρώτα.
Ξύπνησε, η πάλαι ποτέ, ωραία καμωμένη,
ξύπνησαν και οι νήδυμες ελπίδες της.
Ποιος στην πόρτα της απλώνει χέρι;
Ποιος τα λιμνάζοντα νερά ταράζει;
Κρυβόταν. Κανείς δεν ήθελε να ξέρει,
πως με τη Μέδουσα, τώρα μοιάζει.
Σύντροφος της το σκοτάδι.
Οι καθρέφτες του σπιτιού, σπασμένοι.
Δεν θα του ανοίξει! Φοβάται το πέτρινο του ματιού της χάδι.
Τον εαυτό της τον ίδιο να κοιτάξει φοβάται.
Μη ξυπνήσουν φοβάται, οι σύντροφοι της οι πετρωμένοι.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | Γ.Ι.Χ. | | | |
|
Αγιοβλασιτης
21-01-2021 @ 20:27 | ::up.:: ::up.:: ::up.:: | | -Ειρήνη-
22-01-2021 @ 09:06 | Υπέροχο το ποίημά σου με τις σκοτεινές του εικόνες, ζοφερά ατμοσφαιρικό! Τη βλέπει κανείς μπροστά του τη Μέδουσα να ξυπνάει ξαφνιασμένη, να μαζεύεται στον ήχο του χτυπήματος στην πόρτα, ο φόβος της είναι τόσο εμφανής... υπέθεσα ότι ξέρει ποιος είναι απέξω και δε θέλει να τον δει γιατί η θέα της και μόνο θα τον πληγώσει γιατί θα δει πώς έγινε αυτή που κάποτε ήταν τόσο διαφορετική... οι πετρωμένοι σύντροφοι: ό,τι υπήρχε στην παλιά της ζωή και το αποποιήθηκε... κάπως έτσι το είδα, ένα ψυχολογικό πορτραίτο ποιητικά δοσμένο με εύστοχες λέξεις και μια ιστορία από πίσω! Ωραία και η εναλλαγή της ομοιοκαταληξίας στις στροφές. | | Ισάρης
22-01-2021 @ 11:17 | -Ειρήνη- ,το διάβασες καλά, σε βάθος!!! | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
