| |
Β Ι Α Σ Μ Ο Σ
κόλλησε στα γρανάζια τους
αδύναμη, και κλαίει
νοιώθει ανυπεράσπιστη
το μέσα της την καίει
ξεσπά σε κλάμα γοερό
φωνάζει , ικετεύει
ακούστε με παρακαλώ
κάποιος ψυχή μου κλέβει
όμως τ ΄αυτιά είναι κλειστά
τα μάτια δεν ανοίγουν
κι οι λέξεις που ξεστόμισαν
σαν τη θηλιά την πνίγουν
υποκρισία, και ψευτιά
λόγια μόνο συμπάθειας
κι αυτή να βλέπει φανερά
τη στάση της απάθειας
κανεις δεν άπλωσε ποτέ
χέρι για μια βοήθεια
γελάκια μόνο ειρωνικά
πόνος που τρώει τα στήθεια
μα αυτή ουρλιάζει, χάνεται
στα μάτια τους το ξέρει
μόνη της το προκάλεσε
θα γύρευε για ταίρι
κι ύστερα πάλι ψιθυροι,
πίσω απο την πλάτη
γέλια πνιχτά κρυφές ματιές
γεύση πικρή, αλάτι
κι αυτή να λειώνει σαν κερί
να ρέει σαν τη λάβα
που έκαψε στο διάβα της
και σκότωσε το θάμα
αυτό που ο καθωςπρεπισμός
ονόμασε αλήθεια
όμως βαθειά πολύ βαθειά
της ξέσκισε τα στήθεια
ΑΝΘΙΜΟΣ ΙΩΑΝΝΟΥ
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
