| |
| | Στο Λιποβίτσι βράδιασε...ε |  | | | Καλημέρα φίλοι μου...το πατριωτικό, γραμμένο μέσα στα μνημόνια, να μου είστε όλοι καλά, σας ευχαριστώ. | | |
Ήταν οι τοίχοι στο σχολειό, που μίλαγαν, η Ελλάδα
τοίχοι της επανάστασης κι` ολόφωτη μια δάδα.
Εκείνες οι ηρωικές μορφές, που` χαμε μεις καντήλι
κι` άναβε για τη λευτεριά, δικαίου το φιτίλι.
Έλεγε ο δάσκαλος, παιδιά...για τον Κολοκοτρώνη
ψηλώναμε, θεριεύαμε, στου γαλανού τ` αλώνι.
Έτσι διαβήκαν οι καιροί, με της πανώριας χάρη
στα σχολικά βιβλία μας, που έφεγγαν οι φάροι.
Στα καραούλια του Μωριά, ζωντάνευαν τα γιαταγάνια
κι` είχαμε κρίνα στη καρδιά, στη τόση μας αφάνεια.
Στα σχολικά τα χρόνια μας, γνωρίσαμε το Διάκο
τον Καραισκάκη, στ` άλογο, με άσβεστο, τη υπερμάχω.
Τα τσιπουργιάνια στην αυλή, που μάθαιναν ιστορία
κι` έρχονταν και ζωντάνευαν, τα φτωχικά τοιχεία.
Κι` έμεινε μες στη ψυχή, μια πέρδικα καμαρωτή
η Μαντώ, η Μπουμπουλίνα, στης επανάστασης γιορτή.
Μείς είχαμε το γαλανό, μες στη ψυχή ελπίδα
και περηφάνια! στ` αψηλά, για τη γλυκιά πατρίδα.
Κι` όπως αλλάξαν οι καιροί, ποιος ξέφτισε το τοίχο
μείναμε όλοι μας, γυμνοί, μια ψαλμωδία, δίχως ήχο.
Έκαναν τα στεφάνια μας, μια αγκαλιά χορτάρι
σβηστά, το φως, η χαραυγή, σβηστήκανε οι φάροι.
Μες στη καρδιά μας το όνειρο, τρανέψαμε με Ρωμιοσύνη
μες στη ψυχή μας βάλσαμο, για την γλυκιά ειρήνη.
Κι` από σκαλί, σ` άλλο σκαλί, το τοίχο δεν ξεχάσαμε
κρατήσαμε ψηλά ιστό!! κι` ένα τραγούδι πιάσαμε.
Στων Ψαρών την ολόμαυρη ράχη, πατρίδα, ποιος εσέ πατά
κι` έτρεξε το δάκρυ μας, στων αγορών τα μετρητά.
Στο Λιποβίτσι βράδιασε κι` έχει χιονιά και κρύο
στους τοίχους ήρθαν βάρβαροι, σ` εκείνο το σχολείο.
Που` λέγε ο δάσκαλος, ---Παιδιά, δόξα έχει η Ελλάδα μας
κι` έμεινε μια μολυβιά, η φωτισμένη δάδα μας.
Τώρα ένα μαύρο σύννεφο, σκεπάζει το γαλάζιο
εδώ, σε τούτη τρισεύγενη, εδώ σε τόπο άγιο..
Ίσως με χρόνους με καιρούς, πάλι δικά μας θα` ναι
γιατί έμεινε η ψυχή εκεί, στους τοίχους που μιλάνε.
-----Και εκάμαμεν την επανάσταση
Ωδή στο Κολοκοτρώνη
νιούτσικη ελιά φύτρωσε
στο βράχο!! και ψηλώνει.
Λιποβίτσι.....γενέτειρα του Κολοκοτρώνη.
22-1-2021
Αδαμοπούλου Γεωργία
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | |
|
Νικηφόρος Ουρανός 38
22-01-2021 @ 09:10 | Κάτι το ιδιαίτερο, το ξεχωριστό, που με συγκλόνισε
και με συνεπήρε!
Μια ποιητική δημιουργία απείρου κάλλους,
που θα ήθελα να τη διαβάζω συνεχώς, μέχρι
να την αποστηθίσω!
Ένας ΥΜΝΟΣ, για τη Γαλάζια μας Πατρίδα! Την ΕΛΛΑΔΑ μας.
Μεγαλείο Ποίησης!
Εύγε, Γεωργία!
Ευχές από καρδιάς! | | ΣΤΙΧΟΠΟΙΟΣ
22-01-2021 @ 12:26 | Μείς είχαμε το γαλανό, μες στη ψυχή ελπίδα
και περηφάνια! στ` αψηλά, για τη γλυκιά πατρίδα. | | ΙΚΑΡΙΟΣ
22-01-2021 @ 15:05 | 'Ισως με χρόνους με καιρούς, πάλι δικά μας θα` ναι
γιατί έμεινε η ψυχή εκεί, στους τοίχους που μιλάνε.
::up.:: ::up.:: ::up.:: | | Αγιοβλασιτης
22-01-2021 @ 16:44 | Ωραιότατο Γεωργία..
Μπράβο.. | | Μπόσινας Νίκος
22-01-2021 @ 19:54 | Πανέμορφο Γεωργία! | | aridaios
22-01-2021 @ 21:08 | Που` λέγε ο δάσκαλος, ---Παιδιά, δόξα έχει η Ελλάδα μας
κι` έμεινε μια μολυβιά, η φωτισμένη δάδα μας.
::rock.:: ::rock.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
