| |
| | Το παραπονεμένο μαργαριτάρι |  | | |
Μαργαριτάρι όμορφο, πανέρμο,
Της καρδιάς μου ουσία,
Στέκεις, περίκλειστο και μόνο, στου κοχυλιού το κέντρο,
Αναπολώντας της φουσκωμένης θάλασσας την νηνεμία.
Την αδερφή του βασιλιά, γοργόνα,
Περιμένεις χρόνια για χρόνια, να σε φορέσει σκουλαρίκι.
Να της φανερωθείς μάταιο κάνεις αγώνα.
Χάνεται, στου θυμωμένου πελάγους τα βάθη, η νίκη.
Μην αγωνιάς, μην απελπίζεσαι, θα ρθει κάποτε η ώρα.
Σε χέρια πριγκίπισσας ,δαχτυλίδι θα φορεθείς.
Το ομορφότερο θα ‘σαι εσύ στολίδι σ’ όλη τη χώρα
Σε δάχτυλα που θ’ αγαπήσεις και θα αγαπηθείς.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | Γ.Ι.Χ. | | | |
|
-Ειρήνη-
26-01-2021 @ 08:00 | Πολύ όμορφο, Ισάρη. Θέλει το άπιαστο κι αυτό που δεν μπορεί να έχει, ενώ ξέρει ότι κάπου υπάρχει το χειροπιαστό κι αυτό που αξίζει στ' αλήθεια. Σε ένα γύρισμα της σκέψης μου, το μαργαριτάρι σου μοιάζει με απογοητευμένο έφηβο... | | inokrini
26-01-2021 @ 17:31 | ::up.:: ::up.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
