Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132737 Τραγούδια, 271227 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Φοβού το γήρας ου γαρ έρχεται μόνον…
 
Το μέγα πρόβλημα τ’ ανθρώπου
σαν έρθουνε τα γηρατειά,
είναι πως πλέον και του κόπου,
κάνουν τα όργανα βουτιά.


Ότι ορθώνονταν ….ξαπλώνει,
το κέφι άφαντο για να…
λίγο πλαταίνει και απλώνει
και τίποτα δε ξεκινά.


Και ούτε μιά απ’ τη γλυκεία (!)
«αδύνατον να τη μπορεί»,
που ήτανε τόσο οικεία
κι ανήμπορος να απορεί.


Κι από την άλλη, τ’ άλλο πράμα
με μία όρεξη μηδέν,
να μη προσμένει κάποιο θάμα,
ούτε και στο σατέν σουτιέν.


Κι αυτή, π’ ή ζάρα το ‘χει πνίξει
να προκαλέσει τη χαρά,
σα να βαρά ρολόι λήξη,
βλέπει αυτό να μη φτουρά.



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 3
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Όλα ξεκινούν απ' το μηδέν και στο μηδέν καταλήγουν. Άρα η κορύφωση θα είναι κάπου στο μέσον!!!
 
daponte
25-01-2021 @ 17:55
Δια τούτο ο θυμοσοφος λαός μας λεγει:
" Ασπρα μαλλιά στην κεφαλή,
Μαύρα μαντάτα στην ψωλη".
ΙΚΑΡΙΟΣ
26-01-2021 @ 08:03
Απίθανο, πολύ ωραίο...
inokrini
26-01-2021 @ 17:12
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο