Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132760 Τραγούδια, 271265 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Το σκοτεινό πηγάδι (αμελέ ταμπουρού)
 

Θυμάμαι σαν ήμουν μικρό παιδί
όταν έσκυβα στο στόμιο του πηγαδιού
στου σπιτιού μας την όμορφη αυλή
χαιρόμουν την αντανάκλαση της όψης μου
στην επιφάνεια του σκοτεινού νερού.
Αργότερα,ακούγοντας στις αφηγήσεις του παππού
για του ξεριζωμού τα “Αμελέ ταμπουρού”
αποστρεφόμουν τα πηγάδια γιατί με φόβιζαν.
Μεγάλωσα κι εξακολουθώ να τ' αποφεύγω
σαν επισκέπτομαι το πατρικό
το πηγάδι των παιδικών χρόνων να δω
κάθομαι στο πεζούλι του και παρατηρώ
μην αντικρίσω ξαφνικά δεκάδες πτώματα
των δύστυχων προγόνων να ξεπροβάλλουν
καλυμμένα με ασβέστη, μέσα από τα σκοτάδια.
Και αντί αυτών βλέπω στο σκοτεινό βυθό εμένα
να προσπαθώ από την άβυσσο ν' αναρριχηθώ
χωρίς σχοινί,χωρίς φτερά,χωρίς καμιά βοήθεια.



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 3
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Συναισθήματα - Εικόνες
      Ομάδα
      Ελεύθερος στίχος - Ποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Ίωνας
 
Ουτοπία
28-01-2021 @ 02:21
Και αντί αυτών βλέπω στο σκοτεινό βυθό εμένα
να προσπαθώ από την άβυσσο ν' αναρριχηθώ
χωρίς σχοινί,χωρίς φτερά,χωρίς καμιά βοήθεια.

Και πάντα καταφέρνεις να βγεις στο φως. Με άγγιξαν πολύ τα λόγια σου. Μου θύμισαν κάποιον παιδικό μου φόβο.
**Ηώς**
28-01-2021 @ 11:59
βλέπω στο σκοτεινό βυθό εμένα
να προσπαθώ από την άβυσσο ν' αναρριχηθώ

«Κανείς δε χάθηκε…
όσο κι αν αιωρήθηκε
με το σχοινί της αβύσσου...» από ένα παλιό πολύ παλιό δικό μου

https://www.stixoi.info/stixoi.php?info=Poems&act=details&poem_id=82290&step=3
Αγιοβλασιτης
28-01-2021 @ 13:47
::up.:: ::up.:: ::up.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο