| |
| | Η κρίσιμη ώρα |  | | |
Όταν ήμουν νέος αποκαλούσα γέρους τους τριαντάρηδες ,
τώρα αποκαλώ γέρους αυτούς που είναι μεγαλύτεροι από μένα.
Τελευταία επιστρέφω τακτικά στο παρελθόν, θυμάμαι τη φύση
του μικρού χωριού μου τη μυρουδιά του κομμένου χόρτου
τ' άνθη της ροδακινιάς ,της κερασιάς ,το θερισμό ,τ' αλώνια ,
τη μυρουδιά της φλαμουριάς το Μάη,προσπαθώ να ξεχνώ
τη νυσταλέα μυρουδιά των λουλουδιών του καπνού.
Μου άρεσε η μυρουδιά του σαπουνιού στα λυγερόκορμα σώματα
των όμορφων κοριτσιών που αγαπούσαμε που ποθήσαμε
και δεν αποκτήσαμε,μου άρεσαν οι άσπρες κορδέλες στα χτενισμένα μαλλιά τους
η ξενοιασιά, οι πόθοι ,οι ανεκπλήρωτοι υπέροχοι έρωτες.
Συντροφικότητα,αδελφοσύνη ,άγουροι έρωτες ,άγουρα χρόνια ελπίδες για λύτρωση και τελικά
απόδραση στην απρόσωπη πόλη.
Θυμάμαι τα κρύα του χειμώνα, χωρίς παλτό χωρίς ζεστά παπούτσια
ένα ήλιο προδότη κρυμμένο συνεχώς από τα κρύα σύννεφα ,
τον χιονιά και το ανελέητο φύσημα του Βαρδάρη.
Η ζωή είναι ματαιότητα ,αντιλαμβάνεσαι πως ζεις μετά
το ένα δέκατο πέμπτο έτος της ηλικίας σου παιδεύεσαι κι εκπαιδεύεσαι
ακόμη τέσσερα δέκατα πέμπτα, ζεις έξη δέκατα πέμπτα και τα υπόλοιπα
τέσσερα δέκατα πέμπτα ζεις αναπολώντας τα περασμένα δέκατα πέμπτα
πάντα με το φόβο της μαύρης σκιάς που την κόσα κρατά στο ώμο,
μην σου ανοίξει ένα απόγευμα ύπουλα την πόρτα. Η κρίσιμη ώρα.
Τέλος σημαίνει έλλειψη ελπίδας. Φεύγεις κι αφήνεις πίσω σου οικογένεια ,
γνωστούς ,φίλους κι αν το φρόντισες άφησες την υστεροφημία σου.
Τα πάντα περιέχουν μέσα τους μια άβυσσο και φτερά σωτηρίας.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | Ματσικοβίτης | | | |
|
Κολοβή Αλεπού
28-01-2021 @ 01:30 | Φιλοσοφημένο! | | Ουτοπία
28-01-2021 @ 02:11 | Γράφεις πολύ ωραία. | | **Ηώς**
28-01-2021 @ 11:54 | Ελπίδα....η μάταιαη ιδέα όλης μας της ψευδίσθησης «πως ζούμε»
κόρη της παραπλάνησης, μητέρα της αυταπάτης
στον πάτο του πυθαριού, στο νού και στην ψυχή των ανθρώπων
Τοξική, με την έννοια της μυθολογικής της προσέγγισης,
όταν αποτελούσε, ένα από τα εναπομείναντα «δώρα»-«κακά» στο κουτί της Πανδώρας
( είναι η δομική ουσία του ονείρου, της εγκαρτέρησης και υπομονής -το τελευταίο ανάχωμα για την εξέγερση και οι θεοί
το γνώριζαν αυτό καλά- δεν ήθελαν να φτάσει ο άνθρωπος στην απόγνωση,
γιατί η απόγνωση τον κάνει απρόβλεπτο, ανεξέλεγκτο και επομένως επικίνδυνο)
η ζωή μεσα στο κουκούλι δεν υφίστται... | | Αγιοβλασιτης
28-01-2021 @ 14:04 | ::up.:: ::yes.:: ::theos.:: | | Νταλαρομπασης
28-01-2021 @ 19:14 | ::up.:: ::up.:: ::up.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
