| |
Από την πόλη μακριά, θα ήθελα να φύγω,
να πάω σ ορεινό χωριό, τους πνεύμονες ν' ανοίγω.
Κι' ας ήταν γιδοπρόβατα, μονάχα να βοσκούσα,
αρκεί στη φύση λεύτερα αληθινά να ζούσα.
Να βγάζω το κοπάδι μου, πουρνό από τη στάνη,
σε ράχες και βουνοπλαγιές, να έκανα σεργιάνι.
Κάλιο με ζώα να μιλώ, και συντροφιά να κάνω,
παρά στη μεγαλούπολη, τη ζήση μου να χάνω.
Περιβολάρης να 'μουνα, σε κτήμα να δουλεύω,
τη γη σαν θα καλλιεργώ, το “πλούτο” να μαζεύω.
Της πόλης όλα τ' “αγαθά” σε άλλους να χαρίσω,
αν μια πιο ήρεμη ζωή, μπορέσω εκεί να χτίσω.
Άλογο για μεταφορά, ποτέ να μην μ' αφήνει,
σανό να τρώει μοναχά, να μη ζητά βενζίνη
Κι' από ψηλά ν' αγνάντευα, όσα το μάτι βλέπει,
τα θέλω να 'χω επιλογή, και όχι πια τα πρέπει.
Τίτος Ζώης.
[B][/B][I]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
