| |
Άδικη μοίρα φειδωλή, της ζήσης μου το πιάτο,
που το γεμίζεις μ’ άνοστα και με πιέζεις φάτο,
σου απαντώ δεν τρώγεται, είναι στη γεύση μάπα.
Πάρε το πίσω πάραυτα, «μη με νομίζεις σκράπα».
Έχω δικαίωμα φωνής κι αντίστασης συνάμα,
καθώς ψυχανεμίζομαι, ότι θα ζω στο δράμα.
Μα σένα οι επιστροφές καθόλου δε σ’ αρέσουν,
γιατί σε στόλους φορτηγά, θα ‘πρεπε …να χωρέσουν
και 'σύ δουλεύεις μοναχή δίχως τους υπαλλήλους
με φορτηγά εμάς κακών σε δρόμους παραλλήλους,
να μας κερνάς παθήματα, να τρέχουμε με βλάβες,
σε δρόμους να καιγόμαστε, με λάκκους και με λάβες.
Έτσι πολλοί να σβήνουμε-σάρκες σαν να 'ν' σασί μας-
απ’ τα στραβά που τρέχουμε προς την καταστροφή μας.
Κι εσύ αφέντρα σαδισμού την καταβρίσκεις μόνη
να τρως εμάς τους οδηγούς, απάνω στο τιμόνι.
Δε θα σου δώσω τη χαρά ….και δίαιτα θα κάνω,
ελπίζοντας-πιστεύω σύ-ποτέ να μη πεθάνω,
γιατί αν φύγω κάηκες, με τόσες επενδύσεις
που έκανες θε να χρωστάς, «θα λένε οι ειδήσεις».
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
