| |
Άγγιξέ με στο κορμί μου όπως η δροσοσταλιά στη γη
κύλησε μες στη ζωή μου που’ ναι μακριά σου μια πληγή
Στη θολή τη συννεφιά μου μαύρο σβήσε μου και γκρίζο
ρόδα κάνε τα καρφιά μου στην αγάπη σου ν’ ανθίζω.
Για να νοιώσω πως υπάρχω την καρδιά μου έλα πάρ’ τη
μη με παρατάς μονάχο σαν σκαρί χωρίς κατάρτι .
Τις νυχτιές σεργιάνησέ με στις γειτονιές του φεγγαριού
σαν το στάχυ χάιδεψέ με στην αύρα του καλοκαιριού.
Στην βροχή και στον αέρα πεντάμορφη τσακίστρα μου
έγνοιες για να κάνεις πέρα θα σ’ έχω Βαγγελίστρα μου.
Στο δειλό μου βήμα γίνε της ευτυχίας το στρατί
κι όλη την καρδιά μου πίνε σε μιαν ατέλειωτη γιορτή.
Άλλο τίποτα δεν θέλω μα να μ’ αγαπάς και μόνο
στις ματιές σου ν’ ανατέλλω που με κάνουνε να λειώνω.
Για να νοιώσω πως υπάρχω την καρδιά μου έλα πάρ’ τη
μη με παρατάς μονάχο σαν σκαρί χωρίς κατάρτι .
Τις νυχτιές σεργιάνησέ με στις γειτονιές του φεγγαριού
σαν το στάχυ χάιδεψέ με στην αύρα του καλοκαιριού.
Στην βροχή και στον αέρα πεντάμορφη τσακίστρα μου
έγνοιες για να κάνεις πέρα θα σ’ έχω Βαγγελίστρα μου.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
