| Οι ρίζες του εκφοβισμού
Κάθε δάκρυ που κύλησε στο προσωπο μου
που έλουσε με αλμύρα τις παρειές της ψυχής μου
ποτάμι καθάριο να γίνει
στη θάλασσα να φτάσει
σε κάθε σώμα και ψυχή
αγάπη να μοιράσει.
Ζωή στη σάρκα εκείνων
που με τα λόγια τους
μ'αγκάθια γέμισαν τριανταφυλλενιες ψυχές
τις λάβωσαν μα έγιναν πιο δυνατές.
Δύναμη στη ψυχή εκείνων
που αλόγιστα σκόρπισαν τη δύναμή τους
σώματα κουφάρια νόμιζαν πως χτυπούν
όπως ήταν και η ψυχή τους.
Αγάπη ήταν το ζητούμενο
των ματωμένων πράξεων τους.
Αγάπη λογάριαζαν πως έδιναν
γιατί αποδέκτης τέτοιας αγάπης
ήταν ο εαυτός τους.
Ο πόνος ήταν το κίνητρο
των αποτρόπαιων ενεργειών τους.
Ανοιχτές πληγές ήθελαν να προσθέσουν
σαν αυτές που έκρυβαν στο βάθος των ψυχών τους.
Ο πόνος που προκαλούν
είναι από φόβο
να μην αγγίξει κανείς
τις δικές τους ανοιχτές πληγές.
Η πίστη σε Εκείνον
που ανασταίνει τις ψυχές
μια ελπίδα θα δίνει
σε όλων των λαβωμένων τις καρδιές.
Για όλους εκείνους που μπουμπούκι ήταν η ψυχή τους
πριν προλάβει να ανθίσει.
Σε ενα άγγιγμα της μοίρας ήταν γραφτό
ο ουρανός με μανδύα κόκκινο την ψυχή τους να στολίσει.
|
| | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | Σχόλια: 0 Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | |
|