| Το τζάκι είναι αναμμένο.
Η θαλπωρή της φλόγας και το λυπητερό τραγούδι
των ξύλων που σιγοκαίονται σου κρατάει συντροφιά
μέσα στην παγερή σκοτεινή νύχτα.
Οι δρόμοι έρημοι. Οι τελευταίοι διαβάτες αποσύρονται.
Η άσπρη γάτα γουργουρίζει μισοκοιμισμένη στα πόδια μου.
Όλα όμορφα…όλα γραφικά…η μουσική γεμίζει τη σιωπή.
Κι όμως κάτι λείπει…Η ανθρώπινη παρουσία!
Πόσο χαθήκαμε; Πόσο ο χρόνος μπαίνει στη μέση
για να μας απομακρύνει όλο και πιο πολύ!
Ρ.Β.
|
![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | | Στατιστικά στοιχεία | | ![](skin/images/spacer.gif) | | Σχόλια: 1 Στα αγαπημένα: 0
| | ![](skin/images/spacer.gif) | | | | ![](skin/images/spacer.gif) |
|