| |
Πώς κατάντησες έτσι μωρέ ;
Να μιλάς με μηχανήματα
λες κι είσαι ο Χόκινγκ
Αυτός τουλάχιστον, είχε κάτι να πει
ενώ εσύ, περιφέρεις τις πληγές σου
απόμαχος ενός πολέμου
που δεν κηρύχτηκε ακόμα.
Δεν έχει τέλος το παραμιλητό σου.
Τόσο πολύ σε τρομάζει η νύχτα
τόσο πολύ η μοναξιά.
Έχεις τους τοίχους,
έχεις τα μηχανήματα.
Μίλα τους!
Εσύ δε μας έλεγες να πιστεύουμε στα θαύματα ;
Μίλα τους
κι αν σ απαντήσουν,
να ' ναι καλά ο ψυχίατρος
που κάθε μέρα αλλάζει επίθετο.
Πότε Ζαμπέτας, πότε Τσιτσάνης , πότε Παπαϊωάννου
Και να πω πως μαστουρώνεις, χαλάλι σου
Όμως εσύ, μόνο νερό και τσιγάρο είσαι.
Βρες καμιά εξυπνάδα να μας πεις.
Πούλησε μας ευαισθησία
το πρωί που θα βγεις στο δρόμο.
Ο κόσμος θα παραμερίζει να περάσει ο ποιητής
και τυφλό θα σου χαρίζουν ακορντεόν
για τον επιούσιο.
Παραμιλάς φουκαρά.
Μόνο τον Μπουκόφσκι και τον Σουρούνη και τον Κάτο
ήθελες παρέα απόψε.
Ταβερνιάρης ο Θωμάς ο Γκόρπας.
Νέος, με λαμπρές προοπτικές
κάποτε είχες όνειρα, τώρα πληγές.
Κουράστηκες να κυνηγάς κορίτσια.
Ψεύτη, ποτέ δεν κυνήγησες!
Πάντα εσύ ήσουν ο στόχος...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
