| |
Η βροχή καταλάγιασε την αιωρούμενη
στάχτη του Καιρού, διέρρηξε τ’ απατηλά της πέπλα
κι άφησε την απρόσκλητη φεγγαροαχτίδα
να ταξιδέψει απαλά στ’ αμφίβολα κύματα
της Θάλασσας των Ψυχισμών.
Το επίμονο φέγγισμα περιπλανήθηκε παιχνιδίζοντας
στις αναλαμπές κάποιων περαστικών άστρων,
ύστερα περιδιάβηκε τα έρημα νησιά των Συνειρμών
και τολμώντας το σκοτεινό πέρασμα των Συμπληγάδων
της Επιτήδειας Λήθης, ξανοίχτηκε στ’ Αρχιπέλαγος
των Εφήμερων, μετρώντας σπιθαμή προς σπιθαμή
τις ομιχλώδεις Σπηλιές των Ερινυών, γλιστρώντας
ανάμεσα στους βράχους της Απόμακρης Γαλήνης
και τους κοφτερούς σκοπέλους της Αφόρητης Ελπίδας,
ώσπου, ξαφνικά, αντίκρισε να ορθώνεται ασάλευτη,
λαμπερή κι απόκοσμη, μισοβυθισμένη στο τρεμάμενο φως
των Αρχέγονων Ονείρων, τη Χαμένη Γραμμή των Θόλων,
γυμνές αποστεωμένες οπτασίες που κρατούσαν
στοργικά τις σπίθες μιας Άνοιξης στον δροσερό τους
εσώκοσμο, γαλάζιες μνήμες πτερόεσσες,
χίλια λαμπυρίσματα ενεά, πετρωμένα αναπόφευκτα
στην δαμόκλεια Πύλη του Χρόνου.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
