| |
Η Μήδεια ήταν μάγισσα, του βασιλιά Αιήτη κόρη
Ζώα κι άντρες μάγευε σε θάλασσες και όρη
Ζώα σαν τον Ιάσονα που έγινε γαμπρός της
Αυτή τον ερωτεύτηκε μα αυτός ήθελε χάρη
Τη δύναμή που έκρυβε αυτός να της την πάρει
Εν τέλη τον βοήθησε με το χρυσό κριάρι
Για χάρη του και φόνισσα έφτασε να γίνει
Μα εκείνο που συμφώνησαν δεν έμελε να μείνει.
Η Μήδεια τον τίμησε, αυτός το πήρε πίσω
Έτσι λοιπόν τη μάγισσα τη γέμισε με μίσος
Μίσος που έγινε εκδίκηση, θάνατος και φοβέρα
Τα ξόρκια της εξαπέλυσε στα ίδια της τα τέκνα
Φαίνεται θα της θύμιζαν τον άτυχο έρωτά της
Εκείνον που την έσπρωξε σε αποτρόπαιες πράξεις
Από την οργή της βέβαια δε σώθηκε η Γλαύκη
Του Ιάσονα η επόμενη που έγινε όλη στάχτη.
Η Μήδεια ήταν άπιαστη στα μάγια και στα ξόρκια
Αν κι οι σκοποί της δεν ήταν ευγενικοί σαν πρώτα
Γεμάτη προδοσίες κι άδικο ήτανε η ζωή της
Κάτι που μάλλον προμήνυσε και την κατάληξή της
Αν ζούσε στον Μεσαίωνα θα την είχαν κάψει
Μα ο Μύθος κάνει θαύματα, προάγει τη φαντασία
Έτσι κι ο Ήλιος φάνηκε απ’ τα Ηλύσια Πεδία
Κοντά του τηνε κάλεσε και πρόσφερε αθανασία.
Τη Μήδεια τη θυμόμαστε με μια μικρή πικρία
Ξεχνάμε όλοι φαίνεται τούτη την αδικία
Που ενώ λένε η τύχη ευνοεί τους ερωτευμένους
Τη μάγισσα την τσάκισε, τη γέμισε με ανέμους
Φτάσαμε το όνομα της να δίνουμε στην κακοκαιρία
Σκεπτόμενοι πως ακόμα θα τρέφει μοχθηρία
Σε άντρες που υπόσχονται, μα δεν τιμούν τα θεία
Αν βλέπει και τα τρέχοντα θα φέρει πανωλεθρία!
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 7
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
