| |
[font=Palatino Linotype][color=black][I][B][align=center]Μπάλες μεγάλες από χιόνι
κι ένα καπέλο του παππού
κάθε ξημέρωμα στοιχειώνει
ο ήλιος έγινε ταμπού
ένα καρότο έχει για μύτη
κι αντί για χέρια δυο κλαδιά
η μοναξιά του ερημίτη
λιώνει την κρύα του καρδιά
κουμπιά βγαλμένα από σακάκι
σαν φυλαχτό, σταχτί κασκόλ
ξένοι περνούν απ’ το σοκάκι
κάποιοι μυρίζουν αλκοόλ
μικρά παιδάκια με κουρέλια
σχολώντας απ’ τη ζητιανιά
άφθονα του χαρίζουν γέλια
πριν να χαθούν στην παγωνιά
η ώρα είναι περασμένη
μια νύχτα, όλη του η ζωή
κανέναν πια δεν περιμένει
το τέλος θα ‘ρθει ως το πρωί
μα ένα σπουργίτι απ' το νότο
έχει κουρνιάσει στο λαιμό
καπνός, του γίνεται το χνώτο
σαν νοσταλγεί τον πηγαιμό
μαζί βουβά αγκαλιασμένοι
του δρόμου δείχνουν, στοχαστές
σαν η ανάσα ξεθυμαίνει
εξαντλημένοι εραστές
….ο ήλιος βγήκε, είναι Τρίτη
το χιόνι ντύνεται νερό
έχει σκεπάσει το σπουργίτι
που ‘χε αψηφήσει τον καιρό….[/align][/B][/I][/color][/font]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
