| |
Όσες μέρες και αν γυρίζω στα λιμάνια
του χαμού άλλες τόσες θα γυρεύω το
άρωμα σου. Και θα κλείσω στο μπουκάλι
του απέραντου καιρού μια σταγόνα
που θα γράφει το όνομά σου.
Σαν μικρή αλήθεια θα ακουστεί στην νυχτιά
το πρωινό το πεταγμά σου
και στο φως του αυγερινού η σκια σου θα χαθεί
σαν σελήνη το κρυφό το κοιταγμά σου
Όσες νύχτες και αν μετράω
στην απόχη του ουρανού
τα αστέρια που χαϊδεύουν το κορμί σου
τόσες ώρες ψάχνω μες στο μωβ
του δειλινού την ηχώ που καθρεφτίζεται
η φωνή σου.
Και σαν γάργαρο ποτάμι κυλάω εγώ
μες στα πέλαγα του ονείρου θα λατρέψω να χαθώ
Και σαν δαίμονας στα χέρια μου ακροβατείς
και ζητάς μέσα στο σώμα μου σαν φλέβα κρυφτείς
Και το αίμα μου θα γίνεται νερό για να αλλάξεις
την ψυχή μου με ένα λόγο ιερό.
Όσες ώρες και αν πορεύομαι στην άκρη του
αφρού τόσες θα είναι και οι ξεχασμένες μνήμες
που κάποιοι λένε ειν΄ του παράδεισου οι λίμνες.
Κωπηλάτης στο γιαλό σου θα πλέω εγώ μέσα
στην θάλασσα και στης καρδιάς σου
τον απύθμενο βυθό να ζητάω της πορείας τα σημάδια
Ακροβάτης στου σχοινιού σου τον πηγαιμό,
περπατάω για να γείρω λίγο στο λιγνό σου το λαιμό
να με λούσεις με του μύρου σου τα χάδια.
Και ταξίδι το ταξίδι να ακουστεί πως γυρέψαμε
να βρούμε την ανάσταση μαζί.
Aυτή είναι η αλήθεια μας μας αγάπη μου χρυσή
να λυτρώνουμε τα χνάρια μας στην ξεχασμένη
γη.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
