| |
[align=left]
Γεννήθηκα εις τα βουνά μια μέρα του χειμώνα
κυνήγησα το άγνωστο στα δύσκολα μου χρόνια
τα κύματα με κούναγαν σχεδόν μισό αιώνα .
άσπρα μου γίναν τα μαλλιά μοιάζουνε με τα χιόνια .
Καράβια με ταξίδευαν στις θάλασσες του Νότου
μέρα και νύχτα πότιζε αλμύρα το κορμί μου
τώρα ξεμοναχιάζουμε σε μια στεριά του νόστου
αλάργα απ' την θάλασσα γεύομαι την ζωή μου.
Τριανταφυλλένιο πρωινό και χρυσαφένια δύση
γυμνό κατακαλόκαιρο και ομίχλη του χειμώνα
μεγάλος δεν τα χάρηκα τα χρώματα στη φύση
τα κουβαλώ μες το μυαλό σχεδόν μισό αιώνα .
Παιδεύει η μοίρα το κορμί που πάλεψε το κύμα
κάθε φορά που νόμιζε θα βγει για νικητής
άλλη φουρτούνα έπιανε και το έριχνε στο μνήμα
η μοίρα ήταν τιμωρός και άγριος εκδικητής .
Τώρα το πολυτάξιδο και γέρικο κορμί μου
νομίζω ότι το θωρώ σα φως που τρεμοσβήνει
να το στολίσω πρέπει του λούλουδα απ' την αυλή μου
γιατί το ξέρω έρχεται το τέλος, και με αφήνει .
Έρχεται ώρα θλιβερή συχνά και πονεμένη
τα χάνεις όλα ξαφνικά σε αυτή εδώ τη ζήση
αφήνεσαι στη μοίρα σου την προδιαγραμμένη
κανείς δεν σε θυμάται πια, ούτε κύμα θα σε σβήσει.
Καλές Απόκριες.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
