| |
Ναρκισσισμός των τεράτων
Σώμα λευκό, κορμί που αναδεύει
του εφηβαίου τα θλιμμένα αγγεία,
στροβιλίζεσαι αμίλητο και μέσα σου
σκάβεται καημός στο σκούρο χρώμα
αλαφιασμένης εκκένωσης.
τρεμουλιάζει περίτρομο ως τα τρίσβαθα,
γονυκλινείς δίχως τέλος, ο φόβος γιομίζει
μέχρι εκεί που φωλιάζουν της βίας τα πήγαινε λα,
εκεί βουτηγμένη στις μελανιές σκλάβα,
εκείνου που θρασεύει.
Όρμαγε το άπληστο και αργασμένο της πληρωμής,
στα μαλλιαρά σου έγκατα, που άγρια διψούσε
τα θέλγητρά σου, σε τυλίγει άλγος και υδροσυρμές,
μα άλαλη, την ώρα αφανιζόμενης κατάφορτης
από συντρίμμια μέρας, σπάνε τα λόγια
σαν μικρής καδενίτσας κουμπάκια.
Τα ερέβη μέσα στο βλέμμα σου, που κλυδωνίζεται.
Στενάζει στο ξεντυμένο από αγκαλιά
και αδέσποτους βόγγους γυρίσματα,
σκίζει το ρούχο απ' τα καπούλια σου,
ξέφρενα ανοίγουν μέσα του οι αέρηδες
και εισβάλει φλεγόμενος.
Δεν του αρκεί ούτε η ψυχή σου ούτε η ελευθερία σου,
αυτά δεν κατοικούν παρά μόνο στους ανοιχτόκαρδους.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
