| |
Γιε μου πως συλλογίζεσαι
η ζωή σου πως θα είναι;
Θαρρείς πως είναι παίγνιο;
θαρρείς πως είναι αστείο;
θαρρείς πως όλα εύκολα
ειν' στη ζωή ετούτη;
Πλάνη πλανιέσαι όμως οικτρά,
κι οφείλω να στο λέω
κι ακόμα περισσότερο
που 'σαι παιδί σπουδαίο.
Γιε μου, άκου με τον πατέρα σου
άκου που σε ικετεύω,
κάτσε και στρώσου, διάβασε,
μη χάσεις το ταξίδι,
το τραίνο της ζωής ξεκίνησε,
τρέχα για θα το χάσεις
Κρίμα θα είναι κι άδικο
ξωπίσω του να μείνεις,
να το κοιτάς να χάνεται
κι εσύ να σιγοσβήνεις,
μες' στην ανεμελιά της νιότης σου
μες' στης ανωριμιάς την πλάνη.
Καβάλησε γιε μου το στυλό,
πέζεψε στο βιβλίο,
ρούφα τη γνώση, θα σου χρειαστεί,
σ' ότι κι αν προσπαθήσεις
και μη σκεφτείς ποτέ ξανά
πάλι να την αφήσεις
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
