| |
Ποιά πλέον προσμονή
τη ζωή μου πίσω θα μου δώσει
και ποιά μοίρα τ'άδικο θ'αστερώσει
μ'έγνοια και στοργή
Της δυστυχίας μου η σφραγίδα
λυπημένος νάμαι απο βολίδα του κακού
μες στους άδειους χώρους του σπιτιού
να παιζω την τελευταία μου παρτίδα
Όγκος τα στήθια μου συνθλίβει
σ'όλο το μάκρος του μισού πικρού μου αιώνα
φαρμάκι κάθε στρεβλό που βλέπω στην εικόνα
εισφορά και σύνεργος στην καταχνιά που με θλίβει
μα έρχεται η πλούσια χλωρίδα των καλών στιγμών
ν'αναπληρώσω αρμύρες, άστρα,πολιτείες
και την αγάπη δίχως τυμπανοκρουσίες
την βαθύριζη αγάπη των μελλούμενων καιρών
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
