Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132741 Τραγούδια, 271236 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Σκιά
 Αφιερωμένο στη Μόρα.
 
Μια σκιά ακολουθεί τα βήματά μου
ψιθυρίζει εντός μου λόγια εχθρικά
σαν κατάρα κάθεται στα βλεφαρά μου
κι αυτά γίνονται σα σίδερα βαριά.

Έρχεται μέσα στου ύπνου μου τη ζάλη
εφιάλτες στέλνει πάντα και με ζώνουν
πόθοι, όρκοι μακρινοί, αγάλι-αγάλι
στο μηδέν τον άδειο χρόνο μου παγώνουν.

Μια σκιά φωτιές ανάβει στην ψυχή μου
καίει ό,τι με ελπίδες είν' σπαρμένο
μιά σκιά που τρύπωσε στη φυλακή μου
της ζωής ορίζει πια το πεπρωμένο.

Κρύβεται όταν μονάχη μου μιλάω
ένα δάκρυ μου να δει παραμονεύει
σέρνεται στα πόδια μου σαν μ' αγαπάω
στον καθρέπτη που το γέλιο μου γυρεύει.

Δε φοβάμαι βρε σκιά, σε ξεγελάω
θλίψη είσαι, σα μια θάλασσα μεγάλη
μείνε 'δώ, πνίξε με, δεν παρακαλάω
για κανέναν δε θα γίνω κάποια άλλη.

Πόλυ ⚘

 ⊱✿ ✿⊰ ⊱✿ ✿⊰ ⊱✿ ✿⊰ ⊱✿ ✿⊰ ⊱✿ ✿⊰ ⊱✿ ✿⊰ ⊱✿ ✿⊰ ⊱✿ ✿⊰ ⊱✿ ✿⊰ ⊱✿ ✿⊰ 


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 11
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Συναισθήματα - Εικόνες
      Ομάδα
      
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

ღ꧁ღ╭⊱ꕥ✍ꕥ⊱╮ღ꧂ღ
 
Ουτοπία
17-03-2021 @ 01:57

Ποιητής

Πόσο βαθύ κι ασήμαντο, συνάμα,
της Ζωής σου και της Τέχνης σου το δράμα,

σ’ ένα παιχνίδι μάταιο και γελοίο,
του Νου σου να σκορπάς το μεγαλείο!

Μέρα - νύχτα να παίζεις με τις λέξεις,
πώς, πρέπει, μεταξύ των, να τις πλέξεις,

και πώς, μαζί, να σμίξεις κάποιους ήχους,
ώστε να κλείσεις τ’ Όνειρο σε στίχους!

Πόσος κόπος και πόνος κι αγωνία
να πλάσεις απ’ τη θλίψη σου αρμονία,

— και να την πλάσεις μ’ όλους σου τους τρόπους,
για να την ξαναδώσεις στους ανθρώπους!

Μήτε κι αληθινά που ξέρω πράμα
πιο θλιβερό, απ’ του Πόνου σου το δράμα,

του Πόνου αυτού, που στέργει, για κλουβί του,
το χώρο ενός ανθρώπινου αλφαβήτου!

…Κι αφού, σαν τα μικρά παιδάκια, παίξεις,
τόσον καιρό, με ρίμες και με λέξεις,

κι όλες σου τις ελπίδες αφανίσεις,
χαμένος, όλος, μες στις αναμνήσεις,

μόλις φανούν οι πρώτες μαύρες τύψεις,
κι έρθ’ η στιγμή να σκύψεις, να μη σκύψεις,

μα παίρνοντας, μαζί, το θησαυρό σου,
το Γολγοθά σου ανέβα, και σταυρώσου!...

Ναπολέων Λαπαθιώτης
ΙΚΑΡΙΟΣ
17-03-2021 @ 07:25
::up.:: ::up.:: ::up.::
Κων/νος Ντζ
17-03-2021 @ 09:39
Ωραίο!
::up.:: ::up.:: ::up.::
Αγιοβλασιτης
17-03-2021 @ 15:38
Κατάθεση ψυχής...
Δεχόμαστε αυτό που είμαστε και προχωράμε...
::hug.::
ΑΜΑΡΥΛΙΣ
17-03-2021 @ 17:43
ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ, χίλια μπράβο. ::love.:: ::love.:: ::love.::
Μπόσινας Νίκος
17-03-2021 @ 20:24
Γεμάτο θλίψη μα κλείνει με ελπίδα. Πολύ ωραίο!
Δ.ΣΚΟΥΦΟΣ
17-03-2021 @ 21:29
Δε φοβάμαι βρε σκιά, σε ξεγελάω
θλίψη είσαι, σα μια θάλασσα μεγάλη
μείνε 'δώ, πνίξε με, δεν παρακαλάω
για κανέναν δε θα γίνω κάποια άλλη. ::yes.:: ::yes.:: ::yes.::
zari.kardias
18-03-2021 @ 01:22
Μια σκιά φωτιές ανάβει στην ψυχή μου
καίει ό,τι με ελπίδες είν' σπαρμένο
μιά σκιά που τρύπωσε στη φυλακή μου
της ζωής ορίζει πια το πεπρωμένο.
Πανέμορφη μελαγχολική γραφή!!! ::yes.::
...που αποπνέει δύναμη ::theos.::
(& Ναι χρειάζεται ...κόπος και πόνος κι αγωνία
για να πλάσεις απ’ τη θλίψη σου αρμονία...)
::hug.::
-Ειρήνη-
18-03-2021 @ 14:15
Ένα πανέμορφο ποίημα για το σκοτεινό κομμάτι του εαυτού μας και τις μάχες μας μαζί του!
Ζωή Α.
18-03-2021 @ 18:59
σέρνεται στα πόδια μου σαν μ' αγαπάω
στον καθρέπτη που το γέλιο μου γυρεύει.
!!! ::sad.:: !!! ::up.::
χωρίς λόγια
18-03-2021 @ 22:16
!!!

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο