| |
| | Μικρέ προπορευτή |  | | | Μου έλειψε ο διαμαντής παππάς. άντε, θέλω τραγούδι του!!!! (έπαθα εξάρτηση, εγώ φταίω?) | | |
Μικρέ προπορευτή
στο δρόμο αυτό, μην κρύβεις το πρόσωπό σου
μην κλαις για ό,τι έγινε, κλάψε για ό,τι θα γίνει
πες μου, πού άφησες το ανήλιαγο όνειρό σου;
σ' ένα βραχάκι όπου σμίλευσες το σχήμα της καρδιάς
που κάποτε σου έσπασαν δυο άγια χέρια;
ή μήπως στο καράβι του καιρού
που σε ταξίδευε στα πιο εξωτικά μέρη, μα μέσα σου ένιωθες κενός
σαν να είχες χάσει την ουσία της ζωής;
Ο βοριάς φυσάει στο πρόσωπό σου, ο ουρανός σκοτεινιάζει στο πέρασμά σου
οι πρώτες σταγόνες βροχής σχηματίζουν τον πόνο στο φθινοπωρινό χώμα
όλα αλλάζουν, αλλά οι άνθρωποι ποτέ
παραμένουν ίδιοι, εγωιστές και κακόψυχοι
όπως ήταν, είναι, και θα είναι πάντοτε
μικρέ προπορευτή
διάλεξες λάθος μονοπάτια να συναντήσεις την ευδαιμονία
κατάφερες μονάχα να κλέψεις λίγη απ' την λάμψη του φεγγαριού
αλλά ποτέ δεν κατάφερες να κεντρίσεις την προσοχή των ανθρώπων
φωνάζει από μέσα σου μια ανυπάκουη φωνή, σου λέει να γυρίσεις στα καμένα
εκεί όπου δεν υπάρχει παρελθόν, παρόν και μέλλον, χθες, σήμερα και αύριο
κλείσε μέσα σου τον καιρό και προχώρα
είναι η αγάπη που θα γιατρέψεις τις αναρίθμητες πληγές σου....
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | Κακοποίηση, οικοπεδοποίηση, τσιμεντοποίηση... Τόση πολύ ποίηση σε μια τόσο πεζή ζωή... | | | |
|
Evita[Iris]
09-09-2006 @ 13:49 | το ποίημα αυτό εξυμνεί τις παραξενιές της ζωής και της αγάπης.... ::smile.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
