| |
Μια φορά κι ένα καιρό, ζούσε σ΄ ένα χωριό ένα αντρόγυνο, ο κυρ Γαβριήλ κι η κυρά Βαγγελιώ.Ο μεγάλος τους καημός ήταν ότι δεν είχαν παιδιά, γι΄ αυτό, όταν άκουσαν ότι στην κορφή του βουνού ενός μακρινού χωριού ζει ένας γέροντας που έχει χίλιων λογιών βοτάνια, ακόμα και για αυτούς που δεν κάνουν παιδιά, ο κυρ Γαβριήλ αποφάσισε να πάει να τον βρει.
………………………………………………………………………………………...
Την άλλη μέρα, κατά τα ξημερώματα, ξεκίνησε.
Μετά από τριών μερών δρόμο, φτάνει στην καλύβα του γέροντα.
-Τι χάρη γυρεύεις από μένα, ρωτάει αυτός τον κυρ Γαβριήλ μόλις τον βλέπει.
-Έτσι κι έτσι, τού απαντά. Θέλω να με βοηθήσεις ν΄ αποχτήσω παιδί με τη γυναίκα μου.
-Μετά χαράς, τού λέει. Πάρε αυτό το θαυματουργό βοτάνι, βράστε το καλά, πιείτε απ' το ίδιο ποτήρι μισό-μισό το χυμό του και σύντομα η γυναίκα σου θα γεννήσει. Αν όμως κάνει δίδυμα διαφορετικού φύλου, το αγόρι, όταν γίνει έξι χρονών, θα μου το φέρεις εδώ να το κρατήσω ένα χρόνο, να του μάθω τη θεραπευτική τέχνη των βοτάνων και μετά θα το ξαναπάρεις. Πρόσεξε! Αν δεν τηρήσεις τη συμφωνία μας, μπορεί να περάσεις μεγάλη λαχτάρα!
-Σύμφωνοι, του λέει ο κυρ Γαβριήλ, θα κάνω ό,τι μου λες. Παίρνει το βοτάνι και φεύγει.
Πάει πίσω στη γυναίκα του, της εξιστορεί τι κουβέντιασε με τον γέροντα, κοιτάζονται στην αρχή λίγο αμήχανα και μετά βάζουν τα γέλια!
-Πρώτα πρώτα δεν ξέρουμε, της λέει γελώντας, τι παιδί θα κάνεις! Και εκτός αυτού, σιγά να μην το θυμηθεί μετά από έξι χρόνια αυτός ο άνθρωπος, που είναι σχεδόν εκατό χρονών και καλά καλά δεν θυμάται ούτε τι έφαγε χθες!
..........................................................................................................................
Έβρασαν το βοτάνι, ήπιαν το χυμό του και μετά από εννιά μήνες η γυναίκα γέννησε δίδυμα, ένα αγόρι κι ένα κορίτσι, πολύ χαριτωμένα και τα δυο!
Όπως ήταν φυσικό, χάρηκαν διπλά αφού απόχτησαν δύο παιδιά και μάλιστα, επειδή αυτά είχαν γεννηθεί μια όμορφη καλοκαιρινή νύχτα γεμάτη αστέρια, έβγαλαν το αγόρι Αστερινό. Το κορίτσι το έβγαλαν Σαλίνα. Όταν ήταν μωρά, η μητέρα τους τα βράδια τα νανούριζε πάνω από την κούνια τους για να κοιμηθούν, μ΄ ένα νανούρισμα που ήξερε απ΄ τη μάνα της και μεταξύ των άλλων, έλεγε:
«…Ύπνε, έλα αγκάλιασέ το
και γλυκά νανούρισέ το
βάλε το αγάλι-αγάλι
στου Μορφέα την αγκάλη…»
………………………………………………………………………………………...
Τα παιδιά μεγάλωσαν, έγιναν εφτά χρονών, πήγαιναν σχολείο, μάθαιναν γράμματα και ζούσαν ευτυχισμένα με τους γονείς τους, που είχαν λησμονήσει τη συμφωνία με τον γέροντα!
Κοντά στο σπίτι τους, υπήρχε ένα δάσος, όπου κάθε απόγευμα έπαιζαν όλα τα παιδιά, μέχρι που έπεφτε ο ήλιος. Ένα σούρουπο, ο Αστερινός, που ήταν λίγο σουρτούκης, δεν γύρισε στο σπίτι!
Οι γονείς του έψαξαν παντού, ρώτησαν αν τον είχε δει κάποιος ή αν ήξερε να τους δώσει μια πληροφορία, τίποτα!
Είχε εξαφανιστεί! Έπεσαν σε μεγάλη θλίψη!
………………………………………………………………………………………..
Πέρασαν πολλά χρόνια και μια μέρα ένας κυνηγός από το διπλανό χωριό, επέστρεφε απ΄το κυνήγι μαζί με τους δυο γιους του, έχοντας πάρει ένα μονοπάτι που περνούσε μέσα από το πυκνό δάσος και έβγαζε κοντά στο σπίτι του κυρ Γαβριήλ. Φτάνοντας εκεί, ο κυνηγός σταμάτησε για να ξαποστάσουν κι όταν είδε τον κυρ Γαβριήλ στην αυλή, του ζήτησε ευγενικά λίγο δροσερό νερό για να πιούν.
-Ένα νερό κυρά Βαγγελιώ για τους διαβάτες, σε παρακαλώ, φωνάζει αυτός στη γυναίκα του που ήταν μέσα.
-Αμέσως, λέει αυτή.
Βγαίνει μετά έξω, τους φέρνει το νερό και καρφώνει το βλέμμα της στον ένα απ΄ τους δύο γιους του κυνηγού!
«Βρε έχει γούστο, σκέφτηκε! Μπα, όχι, αποκλείεται, δεν γίνονται αυτά τα πράματα! Μάλλον θα έχω πέσει θύμα ομοιότητας», έλεγε από μέσα της!
Στάθηκε για μια στιγμή και μετά της ήρθε μια ιδέα. Πλησίασε το παλικάρι κι άρχισε να τραγουδάει με απαλή φωνή το νανούρισμα που έλεγε στα παιδιά της όταν ήταν μωρά :
«…Ύπνε, έλα αγκάλιασέ το
και γλυκά νανούρισέ το
βάλε το αγάλι-αγάλι
στου Μορφέα την αγκάλη…».
Ο νέος μόλις το άκουσε, έμεινε αποσβολωμένος! Μετά, κοίταξε προς το σπίτι του κυρ Γαβριήλ και άρχισε σιγά σιγά να θυμάται όλα όσα είχε ζήσει εκεί ως την εξαφάνισή του!
Ήταν ο Αστερινός, ο εξαφανισμένος γιος, που ακούγοντας το νανούρισμα της μάνας του, ξαναβρήκε τη μνήμη του και αναγνώρισε τους γονείς του!
Αυτοί, ξετρελαμένοι από την ξαφνική κι ανέλπιστη χαρά, δεν μπορούσαν να το πιστέψουν ότι είχαν βρει τον χαμένο τους γιο! Τον έσφιξαν στην αγκαλιά τους, ενώ έτρεχαν δάκρυα από τα μάτια τους! Μόνο που ήταν δάκρυα χαράς! Ύστερα, τα δυο αδέλφια, ο Αστερινός και η Σαλίνα, έπεσαν το ένα στην αγκαλιά του άλλου!
Ο κυρ Γαβριήλ, ευγνώμων στον κυνηγό που είχε σώσει τη ζωή του παιδιού του αλλά κι ευτυχισμένος, θυμήθηκε τα λόγια του γέροντα: «Αν δεν τηρήσεις τη συμφωνία μας, μπορεί να περάσεις μεγάλη λαχτάρα»! Δηλαδή τα συμφωνημένα πρέπει να τηρούνται…
………………………………………………………………………………………..
Αφού συνήλθαν όλοι από το σοκ, ο κυνηγός συγκινημένος τούς διηγήθηκε με όλες τις λεπτομέρειες τι είχε συμβεί πριν από δέκα πέντε περίπου χρόνια: Δηλαδή ότι μια μέρα, εκεί που κυνηγούσε μες στο δάσος, είδε ξαφνικά μια γιγαντόσωμη αρκούδα έτοιμη να κατασπαράξει ένα παιδάκι που είχε ξεμακρύνει απ΄ το σημείο που έπαιζε και είχε βρεθεί, χωρίς να το καταλάβει, στο ξέφωτο του δάσους! Ότι αμέσως σήκωσε το όπλο του, πυροβόλησε στον αέρα και η αρκούδα ξαφνιάστηκε, φοβήθηκε κι έφυγε τρέχοντας!
Ότι αυτός πήρε το κατατρομαγμένο παιδί στην αγκαλιά του, το πήγε στο σπίτι του, το αγάπησαν και το μεγάλωσαν μαζί με τη γυναίκα του σαν δικό τους, μαζί με τον μοναχογιό τους! Όμως, το παιδί κόντεψε να λωλαθεί απ΄ την τρομάρα! Του κόπηκε το αίμα! Έχασε τη μιλιά του και την ξαναβρήκε μετά από καιρό αλλά και τη μνήμη του, που την είχε ξαναβρεί μόλις τώρα!
Ο γιος του κυνηγού μαγεύτηκε απ΄ την ομορφιά της Σαλίνας κι όταν γνωρίστηκαν καλά και αντάλλαξαν κι άλλες επισκέψεις, τη ζήτησε σε γάμο!
Μετά από λίγες μέρες παντρεύτηκαν κι ο γάμος τους βάσταξε τρεις μέρες και τρεις νύχτες, με τραγούδια και χορούς!
Κι από τότε, έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα!
……………………………………………………………………………..
Άσχετο : Δείχνει
μόνο πως ζει
«ποιεί την νήσσαν»
για το πώς ζει…
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
