| |
Ήμουν σ`όνειρο βαθύ μα ξύπνησα
Σε κρατούσα αγκαλιά, μες τα χέρια μου σφιχτά
Και κρύφτηκα,πίσω από τα σαγαπω σου και το μαύρο των ματιών σου,αχ πότε να μην ξυπνούσα ματιά μου, αχ ματιά μου
Είσαι φλογα που αναβει και φωτιζει το σκοταδι,ενα αστερι μες το βράδυ για να κανω μια ευχη
Είσαι όνειρο γλυκό, που το μυαλο μου σαγηνεύει και τις πληγες μου ολες γιατρευει,μεχρι να ερθει το πρωι
Και ολα να εχουνε χαθει
Ημουν σ'ονειρο βαθυ μα ξυπνησα
Αχ ποτε να μην ξυπνουσα ματια μου αχ ματια μου
Είσαι φλογα που αναβει και φωτιζει το σκοταδι,ενα αστερι μες το βράδυ για να κανω μια ευχη
Είσαι όνειρο γλυκό, που το μυαλο μου σαγηνεύει και τις πληγες μου ολες γιατρευει,μεχρι να ερθει το πρωι
Και ολα να εχουνε χαθει
Στιχοι: Διαμαντης Νικηφορος
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
