Σ’ ένα παιχνίδι με αντίπαλο τον χρόνο
δεν είναι δύσκολο να βρεις τον νικητή
για λίγον έρωτα μ’ αντίτιμο τον πόνο
μένει η στιγμή, εκλογή του εραστή.
Σ’ ένα ταξίδι με γνωστό μόνο το τέρμα
ψάχνουμε όλοι τον κοινό προορισμό
μια μουσική μες στο τζου-μποξ, μ’ άκοπο κέρμα
ξεχωριστή για τον καθένα χωρισμό.
Νιώθω να φεύγει η στιγμή της ευτυχίας
κι απεγνωσμένα προσπαθώ να τη γευτώ
στο γκρίζο φως της πιο γνωστής μελαγχολίας
δίχως ασφάλειες, γυμνός ορειβατώ.
Δίπλα στο τρένο νιώθω πάλ’ εξαντλημένος
που κυνηγάω μια ζωή για ν’ ανεβώ
πριν κάνει στάση να το φτάσω κουρασμένος
να ξαποστάσω μια στιγμή, πριν κατεβώ.
Σ’ ένα παιχνίδι με αντίπαλο την ώρα
και τον καθρέφτη τον χειρότερο εχθρό
είναι ο έρωτας, κουτί που ‘χει η Πανδώρα
ξέρω τι κρύβει, μα να φύγω δεν μπορώ.
Σ’ ένα ταξίδι με κατεύθυνση το τέλος
με εισιτήριο χωρίς επιστροφή
είν’ η αρχή μας το καλύτερο του μέρος
κάθε στιγμή μια επικίνδυνη στροφή[/I]
