| |
Περί εντροπίας
Η φυσική εντροπία
Στη Φυσική επιστήμη ορίζεται μια έννοια και ένα μέγεθος, “η εντροπία” (εσωτερική αλλαγή) που μετράει την ποιότητα της ενέργειας ενός κλειστού συστήματος. (Κλειστό σύστημα ορίζεται αυτό στο οποίο δεν ανταλλάσσεται ενέργεια ανάμεσα σ’ αυτό και το περιβάλλον του). Διαφορετικά, η εντροπία ενός συστήματος μετράει το μέγεθος της αταξίας των μελών του συστήματος. Μεγάλη αταξία μεγάλη εντροπία. Το μέτρο της αταξίας συναρτάτε με την αδυναμία του συστήματος για παραγωγή έργου. Στη φύση οι αυθόρμητες διαδικασίες είναι μεταβολές που οδηγούν σε αποδιοργάνωση – αταξία και αύξηση της εντροπίας. Αντίθετα μια οργανωμένη κατάσταση διακρίνεται για την δυνατότητα της να παράγει καλύτερα αποτελέσματα και τότε λέμε ότι έχει μικρή εντροπία. Η πλήρης αποδιοργάνωση οδηγεί σε μεγιστοποίηση της εντροπίας. Σε ορισμένες περιπτώσεις όπως στη ζώσα ύλη –η μεγιστοποίηση της εντροπίας συσχετίζεται με την πλήρη αποδιοργάνωση και την εν τέλει παύση της ζωής. Τον θάνατο Η αύξηση της εντροπίας δεν είναι πάντοτε μια ανεπιθύμητη διαδικασία. Πολλές φορές οδηγεί σε νέα κατάσταση που αξιολογείται ως καλύτερη η χειρότερη της προηγουμένης.
Κοινωνική εντροπία
Κάθε κοινωνικό σύνολο ανθρώπων ( οικογένεια, γειτονιά, δήμο, περιφέρεια, κράτος … σχολείο, ομάδα, παρέα, εργασία κ.λ.π. ) λειτουργεί κάτω από ένα σύνολο κανόνων. Τους κανόνες αυτούς ορίζει η εκάστοτε πλειοψηφούσα άποψη του συνόλου και γενικώς γίνεται παραδεχτή από τα μέλη του. Η υποταγή στους κανόνες εξασφαλίζει την εύρυθμη λειτουργία του. Από την άλλη όμως περιορίζει την ατομική ελευθερία του κάθε μέλους. Όταν συμβαίνουν τα παραπάνω έχουμε μια κανονικότητα και επιτυχία του σκοπού για το σύνολο και κατ’ επέκταση την ωφέλεια του κάθε μέλους. Τότε χαρακτηρίζουμε αυτή την κοινωνία με ευταξία, επιτυχημένη, ευημερούσα και δυνατή. Το αντίθετο οδηγεί σε κοινωνικά σύνολα με αδυναμίες, προβλήματα, κακά αποτελέσματα, δυσφορία και στεναχώριες για το σύνολο και τα μέλη του. Η φυσική ροπή του ατόμου ενός συνόλου, που είναι να αισθάνεται και να επιδιώκει την ατομική ελευθερία του, μοιραία βρίσκεται απέναντι στην απαίτηση του συνόλου για περιορισμό της ατομικής ελευθερίας του χάριν του καλού του συνόλου. Ευχής έργο είναι να επιτυγχάνεται η χρυσή τομή και η ισορροπία στην παραπάνω αντίθεση. Για την απαιτούμενη ισορροπία, πέρα από την ατομική ευθύνη του κάθε μέλους της ομάδας, κυρίαρχη ευθύνη φέρει ο υπεύθυνος ή ο ηγέτης της κάθε ομάδας. Ο οικογενειάρχης, ο δάσκαλος, ο προπονητής, ο δήμαρχος, ο νομάρχης, ο υπουργός και ο πρωθυπουργός, καθένας στον χώρο ευθύνης του, έχει την υποχρέωση να νοιάζεται να συντηρεί και να δημιουργεί τις κατάλληλες συνθήκες ώστε η παραπάνω ισορροπία να επιτυγχάνεται αβίαστα ως φυσική επιλογή. Η φύση μας διδάσκει και ανάλογα με τι κοινωνία επιδιώκουμε να πετύχουμε, καθορίζουμε στόχους και όρια. Το ίδιο το σύστημα οφείλει να φροντίσει, σε ανύποπτο χρόνο, να διαπαιδαγωγήσει το άτομο να δεχθεί την συνθήκη ( περιορισμό της ατομικής ελευθερίας χάριν του καλού του συνόλου). Οι κάθε λογής υπεύθυνοι να έχουν βαθειά συναίσθηση των ευθυνών τους. Τι γίνεται όμως όταν καταστρατηγούνται οι κανόνες της κοινότητας από κάθε μέλος ή μερίδα μελών; Τότε μοιραία υπάρχει πρόβλημα. Η αρχή της πλειοψηφίας συνήθως έχει τον λόγο και με διάφορους τρόπους λύνει τα προβλήματα. Για να είναι όμως η κρίση της πλειοψηφίας ορθή θα πρέπει να στηρίζεται σε πεποιθήσεις δοκιμασμένες από τον καιρό και όχι συγκυριακές και καθοδηγούμενες.
Εντροπία στο κάθε άτομο
Κάθε άνθρωπος είναι μια διπλή υπόσταση. Διαθέτει το σώμα του – υλική υπόσταση – βιολογικά καλά οργανωμένο και την ψυχή του – άυλη υπόσταση – που φαίνεται από τις ενέργειες που συνήθως υπαγορεύει στο σώμα. Σώμα και ψυχή συνθέτουν την προσωπικότητα κάθε ανθρώπου και με αυτά ως δεδομένα καλείται να ενταχθεί σε ένα κοινωνικό σύνολο. Αν τους κοινωνικούς όρους τους αποδέχεται μετέχει της κοινωνίας ή αν όχι μόνος να πάρει τα βουνά. Σήμερα οι συνθήκες είναι τέτοιες που σχεδόν αυτόματα το άτομο εντάσσεται στην κοινωνία. Όπως όμως είπαμε παραπάνω αυτό απαιτεί αποδοχή κάποιων κανόνων, δεσμεύσεις, και περιορισμούς της ελευθερίας του.
Σε ότι αφορά τον άνθρωπο και όχι μόνο, στη φύση, παρατηρούμε δυο κυρίως χαρακτηριστικά φαινόμενα την γέννηση και τον θάνατο. Η γέννηση διακρίνεται από διεργασίες σύνθεσης ,τυχαίες η με ‘θαυμαστό’ τρόπο προγραμματισμένες, των βασικών δομικών υλικών ( άτομα, μόρια, κ. λ. π που και αυτά είναι κατά κάποιο τρόπο μετουσίωση ενέργειας) και της ενέργειας. Ο θάνατος είναι διαδικασία αποσύνθεσης που σπάει την όποια σχέση των δομικών στοιχείων που συνθέτουν κάτι ( άνθρωπος , τραπέζι κ. λ. π ). Σε τελευταία ανάλυση κάθε άτομο είναι ένα σύνολο από δομικά υλικά που συνεργάστηκαν για να φτιάξουν κύτταρα, όργανα, ιστούς ,συστήματα οργανισμό κ. λ. π. Ανάμεσα στη γέννηση και τον θάνατο το ζητούμενο είναι κάθε άτομο να έχει “ευτυχισμένη ζωή”. Το κάθε άτομο οφείλει να προσέχει και να φροντίζει τον εαυτό του. Το σώμα του και την ψυχή. Να έχει καλή υγεία ευρωστία και δύναμη. Να ελέγχει τις υπερβολές την ασυδοσία τις απολαύσεις τη δουλειά και κάθε ενέργεια που βλάπτει τον οργανισμό του. Να ελέγχει τη συμπεριφορά του απέναντι στο σύνολο. Να έχει τη δύναμη να αντιδράσει αν κάτι δεν πάει καλά. Με άλλα λόγια να φροντίζει να έχει χαμηλή εντροπία. Χαμηλή εντροπία στο σώμα για να έχει καλή υγεία ( υγιεινές τροφές,όχι καταχρήσεις κ,λ,π). Χαμηλή εντροπία στο νου και την ψυχή (καθαρή σκέψη, σωστές αποφάσεις, ισορροπία με το περιβάλλον κ. λ.π ).
Συμπερασματικά επειδή η ψυχή και ο νους εκπαιδεύεται, μαθαίνει, προάγεται και επειδή είμαστε κοινωνικά όντα, ας προχωρήσουμε σε μια κατεύθυνση και ένα πολιτισμό τέτοιο που να προάγει την ανθρώπινη κοινωνία μας. Η φύση μας δείχνει τον δρόμο…Όπως η καλής ποιότητας ενέργεια ενός συστήματος απαιτεί χαμηλή εντροπία, έτσι και η κοινωνία – κοινωνικό σύστημα- αν θέλουμε να είναι εύρωστη δυνατή ευνομούμενη και παραγωγική πρέπει να επιδιώκει χαμηλή κοινωνική εντροπία.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
