| |
ακόμα θυμάμαι
τη μικρή γωνιά της "αγάπης"
το κουρασμένο κρεβάτι
ένας κόσμος -απόκοσμος-
σαν έλειπες
στρίμωχνα ένα κορμί και μία σκέψη
στο μισό -μισώ-
θυμάμαι να με ρίχνεις κάτω
απ' τον κόσμο σου
να με ιδρώνεις
σ'εφιάλτες και σιωπές
να μου τραβάς απότομα το σεντόνι
γιατί ποτέ δεν κρύωνα
γιατί από παιδί μου άρεσε ο χειμώνας
ακόμα στο μισό κοιμάμαι
στο δικό σου μισό
για να το βρεις ζεστό
όταν κοιτούσα τα μισόκλειστα σου μάτια
απ' τα δυο μισά , γεννιόταν ένα ολόκληρο
μισό φιλί
μισό χάδι
μισό δειλινό
μισό σκοτάδι
μισό χαμόγελο
μισό δάκρυ
μισό εαυτό
μισό λεπτό
μισό κενό
τώρα
πολύ μισώ
αυτό το ατέλειωτο μισό
και το πλέον οξύμωρο;
τόσοι έρωτες
τόσα κορμιά
τόσες λαγόνες
τόσα τέλματα
πώς να χωρέσουν σε μισό κρεβάτι;
ποτέ δε ξανάγινε τ'όνειρο διπλό
κάτι έσπασε
μου ΄μεινε μόνο να γράφω
για τα δικά σας κρεβάτια
τα μισά
τα ολόκληρα
τ'αληθινά
τα υποκριτικά
τα αιώνια
φ.
19/07/20
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
