| |
ΜΟΝΌΛΟΓΟΙ. ΌΤΑΝ ΣΤΗΝ ΓΈΦΥΡΑ
Όταν στην γέφυρα αλαφροπατούσες
σκίρτησε η καρδιά μου.
Ποια μοναξιά ποια απονιά
έφυγαν όλα ξαφνικά
και βρήκα πάλι την χαρά μου.
Κι όταν τ' ατόφιο σου φιλί
μου 'δωσες με λατρεία
είπα θεέ μου με στοργή
την αγαπώ τόσο πολύ
που την θλιμμένη μου ζωή
άλλαξε με την μία.
Μην σταματάς πια να φιλάς
τον άχραντο έρωτά μας
κι όλο το φως σου να σκορπάς
μ' απέραντη απλοχεριά
να' ναι απαλή η χαρά μας.
Να 'μαστε οι δυο μας ένα
με την δική σου σκέπη
εμείς κι άλλος κανένας
με μια καρδιά με μια ψυχή
και μία μόνο σκέψη
έρωτας και αγάπη για πάντα.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
