| |
Το φως της αυγής άρχισε να παίρνει τη θέση του σκοταδιού, τα κοκκόρια λάλησαν μέσα στην απόλυτη ηρεμία. Κάπου ακούστηκε ο ήχος ενός αυτοκινήτου, η Ουρανία άνοιξε τα βλέφαρα της, σηκώθηκε και κοίταξε απ το παράθυρο. Ερημιά. Το χωριό σε κατάσταση ηρεμίας. Μια ηρεμία που ήθελες δεν ήθελες απλωνόταν από το κορμί σου ως την ψυχή σου.
1.Να αδράξεις το σκοτάδι - Αργύρης Λούλατζης & Νίκος Σαπουντζάκης - YouTube
Με καρφωμένο το βλέμμα στο δρόμο, έβλεπε μπροστά της πάλι μια ανάλογη καλοκαιριάτικη αυγή, μικρό κορίτσι γύρω στα πέντε της χρόνια. Η μάνα είχε σηκωθεί νωρίτερα. Έπλενε τα γκιούμια για το γάλα , έπρεπε να είναι έτοιμα για να δεχθούν το γάλα όταν θα άρμεγε ο πατέρας. Κάθε πρωί ερχόταν η γειτόνισσα να δώσει το παρόν της με την καλημέρα της. - Μαρία, Καλημέρα!, είπε στη μάνα της Ουρανίτσας.
-Καλημέρα , Ευτέρπη, καλημέρα. Πάλι πρωινή σήμερα. – Α, σήμερα είναι ξεχωριστή μέρα, περιμένω να έρθει η ξαδέρφη μου απ το Λίβανο με τον γιό της, τον Αλέξανδρο. Ήρθα νωρίς να πιούμε τον καφέ μας κ να πάω να κάνω τις τελευταίες ετοιμασίες.
-Καλώς να τους δεχτείς, Ευτέρπη μου, της έλεγε και συγχρόνως έβαζε το μπρίκι στο μικρό μάτι του πετρογκάζ. Βλέπεις, ακόμη, οι ηλεκτρικές κουζίνες τιμούσαν τα νοικοκυριά δια της απουσίας τους. Όπως και πολλές άλλες ηλεκτρικές συσκευές εμφανίστηκαν αργότερα.
-Σήμερα θα πάτε στο χωράφι; Ρώτησε τη Μαρία
-Ναι, μόλις σηκωθούν τα κορίτσια. Θα πάμε για πότισμα. Αλλά το μεσημέρι θα γυρίσουμε νωρίς. Γιατί ρωτάς;
-Να βρε, Μαρία, έλεγα να έφερνα τον Αλέξανδρο να παίξει με τα κορίτσια το απόγευμα.
-Να το φέρεις το παιδί, ναι , να το φέρεις. Εδώ θα είμαστε.
Αφού ήπιαν τον καφέ τους, συζητώντας για διάφορα, η Ευτέρπη έφυγε.
Ο ήλιος πια ήταν ψηλά , τα κορίτσια ήταν έτοιμα. Ο πατέρας τους είχε ετοιμάσει το κάρο. Οι μικρές κυρίες, έτσι τις έλεγε ο πατέρας τους με τα καπελάκια τους και τα όμορφα φορεματάκια τους, ήταν σκέτες κουκλίτσες. Η μάνα τους ανεβασμένη ήδη στο κάρο τις σήκωνε μια- μια απ τις μασχάλες και τις ανέβαζε επάνω. Εκεί επάνω υπήρχαν παλιές κουβέρτες και κιλίμια για να κάθονται τα μικρά στα μαλακά.
2.https://www.youtube.com/watch?v=g76kxi9Ex_0
Εκείνη βέβαια δεν ξέχασε τη μικρή σακουλίτσα με την κούκλα της και τα ρουχαλάκια καθώς και το μικρό μπουκαλάκι με το οποίο τάιζε το μωρό της. Γεννημένη μάνα η Ουρανίτσα απ τα γεννοφάσκια της. Λάτρευε τα μωρά και ας ήταν η ίδια μικρούλα. Θαρρείς η μητρική στόφα τη στόλιζε απ την κοιλιά της μάνας της.
Σε ελάχιστα λεπτά ήταν όλα έτοιμα. Ο πατέρας έδωσε το σήμα στις αγέρωχες, ζεμένες φοράδες να ξεκινήσουν. Ήταν πανέμορφα! Με το κεφάλι ψηλά σήκωναν όλο το βάρος της οικογένειας, χωρίς δυσαρέσκεια. Τίποτε δεν τις πτοούσε. Χτυπούσαν τα πέταλα τους με περίσσια δύναμη λες και ήθελαν να κάνουν αισθητή την παρουσία τους στο πέρασμα τους.
Το χλιμίντρισμα τράβηξε την προσοχή της μικρούλας, σήμανε πως φτάσανε στον προορισμό τους. Κατέβηκαν απ΄ το κάρο όλη η οικογένεια και ενώ οι υπόλοιποι χάθηκαν μέσα στο χωράφι, όπως πάντα , καθόταν σε μιαν άκρη , άπλωνε την κουρελού της με τα αφράτα χεράκια της και έστρεφε την προσοχή της στο παιχνίδι της.
Ούτε κατάλαβε πως πέρασε η ώρα, κάπου κάπου άκουγε τις φωνές της μάνας και του πατέρα, άλλες φορές των αδερφάδων της να ρωτούν ακατάπαυστα, αλλά εκείνη ζούσε στον δικό της μικρόκοσμο. Στη δική της ηρεμία. Καμιά φορά σήκωνε το κεφάλι της ψηλά στον ήλιο, τον κοιτούσε , έπαιρνε μια ανάσα λες και ρουφούσε την θετική του ενέργεια και συνέχιζε ξανά το παιχνίδι της, με γεμισμένη την ψυχούλα της, από μια περίεργη θεϊκή πληρότητα.
3.Κουβέντες με τους ουρανούς - Ψαραντώνης & Αργύρης Λούλατζης - YouTube
Η επιστροφή για το σπίτι δεν άργησε. Μόλις φτάσανε η μάνα τους τις έκανε μπάνιο. Βέβαια, το μπάνιο τότε ήταν μια μεγάλη λεκάνη στη μέση του δωματίου με γκιούμια γεμάτα με νερό, ένα με ζεστό και ένα με κρύο, για το μετρίασμα, και μια κανάτα συνήθως πλαστική. Ένα μεγάλο σφουγγάρι και σαπούνι. Τίποτε άλλο. Ένα λιτό μπάνιο που η μυρωδιά του σαπουνιού έμεινε ακόμη ανεξίτηλη στη μνήμη της Ουρανίας. Και μετά ύπνος, στο ίδιο δωμάτιο που κοιμήθηκε και τώρα.
Κατά τις έξι , άκουσε ομιλίες. Ντύθηκε και κατευθύνθηκε προς την κουζίνα. Μπαίνει μέσα και ακούει τότε τη γειτόνισσα να λέει σε ένα μικρό αγόρι: Αλέξανδρε , αυτή είναι η Ουρανίτσα. Έχετε την ίδια ηλικία.
Η μικρούλα τον κοίταξε απευθείας στο πρόσωπο. Ένα χλωμό γειά της ξέφυγε απ’ τα χείλη της. Εκείνος της ανταπέδωσε το χαιρετισμό με ένα όμορφο χαμόγελο.
Τι άσπρα πανέμορφα δόντια έχει; σκέφτηκε η μικρούλα. Βέβαια , το άσπρο τονιζόταν περισσότερο γιατί επρόκειτο για ένα αγόρι μελαμψό, με ίσια πυκνά μαύρα μαλλιά με χωρίστρα στο πλάι. Και τα μάτια του! Αχ εκείνα τα μάτια του! Σα δυο μαύρες ελιές. Έβγαναν τόση μα τόση ζεστασιά. Μάτια μαύρα, υγρά και ζεστά.
4.Μίλτος Πασχαλίδης & Μιρέλα Πάχου - Τι να θυμηθώ @ Στην υγειά μας - YouTube
Και εκείνος όμως την κοίταζε. Και μάλιστα επίμονα. Την πλησίασε και της ζήτησε να παίξουν.
Εκείνη όμως ήθελε περισσότερο να μάθει για κείνον. Δεν την ενδιέφερε το παιχνίδι καθόλου κείνη την ώρα. Από τη φύση της ήταν άτομο που παρατηρούσε τους άλλους , προσπαθούσε να διαβάσει, απ’ το πρόσωπο και τις εκφράσεις του, το άτομο που είχε απέναντι της. Αυτό ήταν ένα χαρακτηριστικό που είχε η Ουρανίτσα από πολύ μικρή.
-Πες μου, του είπε. Από πού είσαι;
-Από το Λίβανο, απάντησε ο μικρός.
-Και πως είναι εκεί; Τον ξαναρωτάει.
-Τι πως είναι; Είναι όπως παντού.
-Δηλαδή είναι όπως εδώ;
-Ε, όχι , απαντά εκείνος
-Ε, τότε , είναι διαφορετικά; Αυτό σε ρωτάω. Τι έχει διαφορετικό από δω. Τον κοιτούσε στα μάτια και το βλέμμα της έπεσε στα χείλη του ξανά περιμένοντας να ξεκινήσει την περιγραφή του. Με έκδηλη την ανυπομονησία της κρεμόταν από κείνα τα πανέμορφα χείλη που δεν έχει ξεχάσει μέχρι τώρα…
5.Ονειρομάγια - Χρήστος Θηβαίος & Αργύρης Λούλατζης - YouTube
(Συνεχίζεται )
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
