| |
| | Εχθρός του εαυτού μου |  | | |
Καθώς τυλίχτηκα με της αράχνης τον ιστό,
και έσκισα της μοίρας μου τα άτεγκτα τα δίχτυα,
κρατώ την καλαθούνα που κοιμόμουνα μικρός,
σαν θησαυρό που μου έκλεψαν και ψάχνω ησυχία.
Έχω πλέον να φροντίσω μια καρδιά,
και οι προτροπές δεν έχουνε αξία,
αν είχαν δεν είχα φτάσει ως εδώ,
ο καθένας θέλει να του δίνω σημασία.
Το φεγγάρι στο βαθύ του μπλε του τυλιγμένο,
δεν απαιτείται λέει άλλος κόπος,
θα σωπάσω τις φωνές για να ξαπλώσεις,
σ'ένα δέντρο που δεν άγγιξε ο χρόνος.
Το καλάθι άφησα εκεί κάτω,
τα πουλάκια στις φωλιές τους συζητούνε,
χα, χωράω πάλι για να μπω,
και οι ανταύγειες στο μετάξι με ζητούνε.
Μη λες χαζά πως είμαι μαλθακός,
έχω πληγές, μα έχω ξεχάσει τους πολέμους,
και ήμουν τόσο δυνατός εχθρός,
που άλλοι εχθροί μου δεν πλησίασαν ποτέ τους.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | |
|
ΜΥΣΤΗΣ
23-04-2021 @ 12:30 | Μη λες χαζά πως είμαι μαλθακός,
έχω πληγές, μα έχω ξεχάσει τους πολέμους,
::theos.:: ,,, ::382.:: ,,,
/// | | Αγιοβλασιτης
23-04-2021 @ 15:15 | ::up.:: ::theos.:: ::theos.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
