| |
Κάθε χρόνο τη Μεγάλη Εβδομάδα, κρατούσες λουλούδια…
Κι όταν σε κοίταζα, με τα κόκκινα μαλλιά σου μού φαινόσουνα πιο όμορφη απ΄ όσο μπορούσα να πιστέψω…
Ακούγαμε μαζί τα Ευαγγέλια της Μεγάλης Πέμπτης…
(Που μας συνέπαιρναν, μας συγκινούσαν και μας απέλπιζαν...)
Ο Ιησούς που σταυρώνεται στον «Κρανίου Τόπον» με δυο ληστές πλάι Του, έναν βλάσφημο κι έναν συμπαθή…
Τη Μεγάλη Παρασκευή ακολουθούσαμε τον Επιτάφιο που ήταν στολισμένος με βιόλες, μαργαρίτες, ανεμώνες, γαρίφαλα, άνθη λεμονιάς, κρίνους και γιρλάντες από τριαντάφυλλα…
Κι εμείς είχαμε στα χέρια μας κεράκια, χλωμά και άστατα…
Οι πιπεριές γύρω μας είχαν αρχίσει να μυρίζουν κι ο νους μας ξέδινε…
Λιβάνια, ψαλμωδίες κι ευωδιές μέσα σ΄ ένα δροσερό ανοιξιάτικο αεράκι… Σκέτη μαγεία…
Η Ανάσταση της φύσης…Και του Χριστού (Ενανθρώπιση, Σταύρωση, Ανάσταση)…
Και η αγάπη μας…Που ήταν η μόνη καταφυγή μας…Η στιλπνή χαρά μας…
Ώσπου ήρθε ένα Πάσχα χωρίς πασχαλιές…
Το όνειρο έσβησε μέσα στα πρώτα γυάλινα χρώματα του νερού…
Κι εγώ προσπαθώ να ξεσκεπάσω μια θολή ανάμνηση…
Από μια εποχή πολύ συγκεχυμένη…
……………………………………
(Άσχετο:
Δεν επιτρέπεται ο παπάς
να ΄ναι συγχρόνως και ζευγάς…)
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 2
| | | | | | | |
|
