| Ήθελες τα χίλια χρόνια να ’μαι σκλάβος σου,
τώρα βρήκες κάποιον άλλον να ’χεις. Μπράβο σου!
Θα μού μείνουν αμανάτι τα τερτίπια σου
κι απ’ την αγκαλιά σου, βγήκα πια, την τρύπια σου.
Έννοια σου! Κι ό,τι κι αν είχα, πάντα σού ’δινα,
να κοιμάσαι στα κρεβάτια τα βελούδινα.
Να φοράς τις νυχτικιές τις ολομέταξες
και σαν τ’ αποτσίγαρό σου, εσύ, με πέταξες.
Στο καλό να πας, κυρά μου... Στον αγύριστο!
Έτσι θέλω εγώ το σπίτι μου: ασυγύριστο.
Τα παπούτσια και τις κάλτσες στο σαλόνι μου
κι άντε τράβα, να τού «γίνεις», κάποιου μόνιμου.
Π.Θ.Τουμάσης
|
![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | | Στατιστικά στοιχεία | | ![](skin/images/spacer.gif) | | Σχόλια: 2 Στα αγαπημένα: 0
| | ![](skin/images/spacer.gif) | | | | ![](skin/images/spacer.gif) |
|