| |
Περασαν 12 χρονια.
Το σωμα θνητο
Φθαρθηκε μες,
στις αιωνιες σκέψεις
Που διαρκουν τοσο λιγο.
Μα εγω δεν το βάζω κάτω.
Ο πόνος χτύπησε τα κόκκαλα
Τον ενιωσα να με διαπερνά.
Μα δεν παυω να ελπίζω.
Οπως μαραίνονται τα κρινα
Και σαν μπει η ανοιξη ανθίζουν
Ετσι και ο ανθρωπος
Μεσα στις ανεμοθύελες
Καταφερνει και τα βγαζει περα
Και ηρεμει τη ζωη του
Με αυτες τις σκεψεις
και εγω θα πορευτώ
Και η θαλασσα θα ηρεμησει
Μες στου αιώνα τη ζωη.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
