TAS
11-09-2006 @ 04:48 | ...η γαμημένη δαιμονική του συμμετρία
τα αστέρια δεν έχουν συμμετρία, ούτε τα μαλλιά μου αφημένα
ούτε εμείς, όταν κάνουμε έρωτα
---------------------------σαν να κάνουμε στ` αλήθεια
τα φαντάσματα δεν είναι συμμετρικά, παρόλο που στέκονται
στις πόρτες
δως` μου το χέρι σου, γαμώτο
ΔΩΣ` ΜΟΥ ΤΟ ΧΕΡΙ ΣΟΥ
Νταϊάν Ντι Πρίμα. (Το πάρτυ).
Αγκαλιάζω τ` όνειρό σου,
όσο bad κι ήταν... | |
επισκέπτης
11-09-2006 @ 04:56 | οι δυο πρώτοι στίχοι μου θυμίζουν κάτι που είχα γράψει,
η συνέχεια όμως είναι πολύ διαφορετική και .. υπέροχη,
οι δυο τελευταίοι όνειρο!
::rol.:: | |
BonnieJo
11-09-2006 @ 05:00 | Δύο περάσματα πολύτιμα πραγματικά σε παρήχηση του π προσπαθώ να περπατήσω καλημέρα να πώ | |
seizeTHEday
11-09-2006 @ 07:43 | Πολύ όμορφο!
Καλησπέρα σου!
::smile.:: | |
Αγνή
11-09-2006 @ 08:41 | Άρτιο το σύμπαν σου!
Μπράβο!!! | |
AETΟΣ
11-09-2006 @ 10:52 | Πολυ ωραιο!!! ::smile.:: | |
Palioxaraktiras
11-09-2006 @ 11:00 | "Ονειρεύομαι πως κάποτε οι λέξεις θα φτάνουν"
Οπως το ειδα εγω, ελπιζω να μην ειναι ποτε αρκετες οι λεξεις.
| |
MARGARITA
11-09-2006 @ 11:05 | άναρθρες μυρωδιές αρχέγονα ένστικτα....υπέροχο τούτο το γραπτό....ερωτισμός στο μεγαλείο του Μπόνι ::smile.:: | |
0 Rh -
11-09-2006 @ 16:26 | φοβάμαι ότι δεν έχω λέξεις να πω πόσο μου άρεσε... ειλικρινά. | |
vas
11-09-2006 @ 17:35 | πάρα πολύ όμορφο... | |
BonnieJo
12-09-2006 @ 08:21 | Χαίρε στιχοκοινότητα | |
εφήμερος
20-12-2006 @ 14:52 | Ονειρεύομαι
το σώμα ρευστό ξαποσταίνει
στων υγρών συμφώνων τις άκρες
ψαμμιτένιο γύρω από πέτρα γλυπτό
τη νύχτα ν' αναδύει
άναρθρες μυρωδιές αρχέγονα ένστικτα
η θάλασσα ραίνει τους αστραγάλους
με υποσχέσεις
κάτω από μαύρο έναστρο βυθό
στη σπηλιά η φωτιά λούζει το χρόνο
πρωτόπλαστες στιγμές
το σώμα πάλι
σεντόνι γύρω απ' τη μέση σου
χαράματα κι εσένα
πρωϊνό ν' αναρωτιέται
πώς στο καλό έκανες τόσο ήσυχο ύπνο
Σταλαγμίτες ήλιους βλέπω κι εσένα ανάμεσά τους
Ονειρεύομαι πως κάποτε οι λέξεις θα αρκούν | |
 |
