| |
τίποτα δεν σου ζήτησα, τίποτα δε μου λείπει
απ’ όσα μου ‘δωσε η ζωή δεν θέλω παραπάνω
κι αν έχω μες στα μάτια μου από έναν κόμπο λύπης
για εκείνες είναι τις φορές που ήθελα όσα δεν φτάνω
που ζήλεψα το πέταγμα του αετού στα ύψη
το άπλωμα του ποταμού, τα βάθη της θαλάσσης
του ήλιου την ανατολή του φεγγαριού τη δύση...
που φθόνησα τις αγκαλιές που σ’ έχουν αγκαλιάσει
τίποτα δεν σου ζήτησα κι όσα έχω στα χαρίζω
δεν νιώθω μέσα μου θυμό, δεν έχω στενοχώρια
σ’ ό,τι στερούμαι, ύστερα, σε κάτι άλλο ελπίζω
κι αν είχα μάθει στο «μαζί», θα μάθω και στο «χώρια»
μόνο που το παράπονο καμιά φορά με παίρνει
σαν έρχονται ολοζώντανες τη νύχτα οι απουσίες
ίσως γιατί δεν έμαθα να θάβω ό,τι πεθαίνει
κι όλο ξεχνώ πως τα φιλιά κρύβουν και προδοσίες
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
