Μας κατάντησαν σαν αρνάκια
ιδανικά βολικά πρόβατα ,
μιας αγέλης σε μια καλά οργανωμένη
κατευθυνόμενη κοινωνία.
Δεν πετάμε στον ουρανό ,
δεν κολυμπάμε στο νερό ,
δε σερνόμαστε στη γη ,
δε ζούμε πάνω σε δέντρα
ούτε κάτω από τη ρίζα τους
με αίσθηση σεβασμού στα παραπάνω όντα
τονίζω πως είμαστε άνθρωποι.
Τα σύννεφα κινούνται αργά προς το νότο,
βλέπω μέσα τους τη ζωή μου
φυλακισμένη και ραγισμένη
ν' αντανακλάται
στους γυάλινους τοίχους των κτιρίων
στο τελευταίο φως του ήλιου
στον ήσυχο γαλήνιο Θερμαϊκό.
Τα ίχνη μια χαμένης ζωής
στην υγρή εγκαταλειμμένη πόλη
στη γνωστή ξακουστή ομίχλη της
εγκαταλειμμένη πόλη από ανθρώπους
θρηνεί το χαμένο χαρακτηριστικό της .
Λίγοι άνθρωποι με δελτίο κυκλοφορίας ,
ταυτότητα στο χέρι
το μήνυμα του κινητό τηλέφωνο
και του λουρί με σκυλάκι στο χέρι .
