|
Καθισμένος δίπλα στο τζάμι
χρόνια τώρα
παρατηρεί τις ζωές των άλλων
αρχίζει να υπάρχει
η νεαρή φοιτήρια,
ο διαχειριστής
τα σχολιαρόπαιδα
που και που του γνέφουν
σαν απο υποχρέωση
ανταπαντά χαμογελώντας
χαμόγελο πικρό..
Kαθώς βραδιάζει
ανάβει το φως
δεν έχει ύπνο
ο ύπνος τον φοβίζει
μοιάζει με το θάνατο
φεγγει μόνος του
μπροστά στο σκοτάδι της αποξένωσης
και περιμένει...
περιμένει....
απο στιγμή σε στιγμή
κάποιος να σπάσει το τζάμι
|
![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | | Στατιστικά στοιχεία | | ![](skin/images/spacer.gif) | | Σχόλια: 0 Στα αγαπημένα: 0
| | ![](skin/images/spacer.gif) | | | | ![](skin/images/spacer.gif) |
|