| |
ποιο φεγγάρι ποιου Αυγούστου να μας δάνεισε φως
τη νύχτα που οι φωνές μας μαρμαρώσανε;
τον φονιά μου αγκαλιάζω και τον λέω αδερφό
πως τ’ άγρια όλα μέσα μου μερώσανε;
πως έν’ άτολμο σώμα απ’ τη νάρκη ξυπνά
και λέει: «εγώ θα αλλάξω τ’ απαράλλαχτα
σαν ποτάμι θα σκάψω τα πελώρια βουνά
να σμίξω γιατί θέλω με τη θάλασσα»
ποιου λαγούτου ποιας λύρας ποιας κιθάρας ρυθμός
τον ήχο της φωνή σου να μου θύμισε;
ποιού τυμπάνου, ποιού σείστρου, ποιού κυμβάλου ο αχός
τα αχ όλα του έρωτα μου ξύπνησε ;
ποιο μαχαίρι, ποια σμίλη, ποιο καρφί, ποια αιχμή
να χάραξε στην πέτρα το γραμμένο μας;
και ποια στράτα, ποιος δρόμος, ποια μοιραία στροφή
μας έφερε μπροστά στο πεπρωμένο μας;
με ρωτώ κι απαντάω : τι ειν’ η αγάπη; - χρησμός
που μέσα σε μιαν ώρα ξεδιαλύνεται...
- και πως δένει δυο ξένους σ’ ένα γόρδιο δεσμό;
- αυτό δεν εξηγείται, μόνο γίνεται...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
