| |
| | Χάρτης |  | | | Καλό Σαββατόβραδο σε όλες και σε όλους. | | |
Γεμάτη η απόσταση, σαν τη μετρώ στο χάρτη,
οπού μπήκε ανάμεσα, σε σένα και σε μένα...
Μα, μοιάζει μου, μια ταχινή, για ρογοδούλι, σκάρτη,
πως το μπορώ, σβέλτα να 'ρθω, φεγγιά να δω θλιμμένα…
Ή, ίσως, και να 'ρθεις εσύ, και δαμινή να γένει,
και χρεία να ‘ναι, βιαστικά, τη σκάλα του ν' αλλάξω,
κι εκείνη η παλάμη μου, στο μέτρος ασκημένη,
να μου φωνάξει, τ' άχρηστο κουμπάσο να πετάξω….
Ωστόσο κάτι μέσα μου, μου λέει πως γελιέμαι,
αφού οι χάρτες, ποιός πολύ, ποιός λίγο, είναι σκάρτοι...
Και πως με τα μετρήματα, απλά, παρηγοριέμαι,
στον εαυτό μου, δίνοντας, φτηνό συγχωροχάρτι…
Γιατί, που αλαργέψαμε, δε φταίνε λεύγες, μίλια,
δεν φταίνε πικροθάλασσες, βουνάρια και ποτάμια,
δεν φταίνε στερφολίβαδα, δασώματα ανήλια,
μηδέ και λιανοστράγγουρα, κι ακρόμερα με τσάμια…
Αν ήταν κει ‘το φταίξιμο, σκάμπαζε η αγάπη,
ν’ αντικακιώσει, κάτεχε πως να τα κουλαντρίσει,
και δεν θα μ' άφηνε εδώ, ρεέμι του σατράπη,
του χάρτη μου, που έχει πια, εδώ κι εκεί, ξασπρίσει.
Με την αγάπη, μέσα μας, συνόρατα δε στέκουν,
και μέρη δεν θεν’ να βρεθούν, που μακρινά να μοιάζουν,
κι όσα σε χάρτες ταχτικούς, σημάδια συχνομπλέκουν,
δεν ειν' παρά σκαλώματα, που τις καρδιές δε σκιάζουν…
Μας έφταιξε, που βάλτωσαν καρδιές, και τα προσήλια,
πνίξανε, τα διπόταμα, συνερισιάς καλάμια…
Φταίξανε λόγια κάρτικα, που φύγαν απ' τα χείλια,
κι απλώσαν τη σφαλαγγουδιά, στου πάθους μας ροδάμια…
Κι οι περπιρούνες που 'χανε, κάποια μοσκιά καθίσει,
σ’ ενός σεβντά τα λούλουδα, κιοτέψαν και τραβήξαν,
να ψάξουν, χωριστά, να 'βρουν, ήλιο να τους ξαγνίσει,
τα χρωμερά τους τα φτερά, και πια δεν ξανασμίξαν…
Πίσω τους μας παράτησαν, για της πικριάς το θέρο,
σα μυγδαλιές, που γύμνωσαν, οι δρίμες κάποιου Μάρτη...
Και τα ξερά μου τα κλαριά, - για λόγου σου δεν ξέρω-,
δάχτυλα γίναν και μετρούν, μάκρη σε κάποιον χάρτη...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | |
|
inokrini
09-05-2021 @ 01:08 | σα μυγδαλιές, που γύμνωσαν, οι δρίμες κάποιου Μάρτη...
Και τα ξερά μου τα κλαριά, - για λόγου σου δεν ξέρω-,
δάχτυλα γίναν και μετρούν, μάκρη σε κάποιον χάρτη... ::love.:: ::love.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
