| |
Ρώτησα τ άστρα τ ουρανού
Ποιό ταχα να σου μοιάζει
Ποιό φέγγος μου ταιριάζει
Ποιά σπίθα του μυαλού...
Μα βλέπεις.. τ άστρα δεν μιλούν
Μονάχα σε κοιτάζουν
Τα μάτια σου διαβάζουν
.. στα χείλη σε φιλούν...
Κι έτσι.. τη νύχτα ρώτησα
Τ άστρα για δεν κοιμούνται
Ψυχές που τυρρανιούνται
Τέτοιο πού βρίσκουν φως...
Κι απάντησε η σελήνη σου
Αντίκρυ απ τον ήλιο
.. ένα να κάμεις φίλο
Τον ίδιο σου εαυτό...
Κανείς δεν θα σε λυπηθεί
Όσο κι αν σ αγαπήσει
Είναι του ανθρώπου η φύση
Στυγνή και φθονερή...
Μα σαν θα κάμεις το καλό
Αστέρι εσύ θα γίνεις
..θα καις τον ουρανό...
Γιατί τ αστέρια είναι φωτιά
Και όχι φως μονάχα
..αστέρι εσένα νά χα
Στα μύρια του ντουνιά...
Αφού πάντα μες στους πολλούς
Τη διαφορά ένας κάμει
Σε χταποδιού πλοκάμι
Τυλίγεται ο νους...
9..5..2021
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
