| |
Η ασέβεια του ήλιου του καυτού
μ' ανάγκασε να βρεθώ
στη σκιά του μπαλκονιού .
Παρατηρώ το ψαλιδωτό πέταγμα των χελιδονιών
που κυνηγούν κουνούπια στην ουράνια αλάνα
σπάζοντας τη νωχελική μου αδράνεια.
Η δύση επιτέλους έτοιμη να δεχτεί τον ανηλεή ήλιο
ροδίζοντας τον ουρανό για το καλώς όρισες .
Έφυγαν τα χελιδόνια ,έμειναν οι σκέψεις μου
κι αυτές βαριές σαν το ηλιοβασίλεμα που κλαίει
κραυγάζοντας “αντίο μέρα”.
Κάθε δειλινό κοιτάζω τα φώτα της αποβάθρας
κι ονειρεύομαι μακρινά ταξίδια .
Μια νύχτα αποκοιμήθηκα στο παράθυρο
κι ένιωσα νιφάδες χιονιού να βομβαρδίζουν
απαλά την ήρεμη φύση .
Βγήκα κι έπαιξα σαν μικρό παιδί
ξεχνώντας τα όνειρα και τα μακρινά ταξίδια.
Μεταφέρω μαζί μου βαριά κληρονομιά
απέναντι στον εαυτό μου,
θέλω να βρίσκω τη δική μου ηχώ
ξυπνώντας κάθε πρωί
ενθυμούμενος καλές στιγμές
διαγράφοντας μνήμες κακές.
Από τ' ασφυκτικά δεσμά των ονείρων
θέλω να ξεφύγω
δεν επιθυμώ να γυρίζω στα σκοτάδια
μην πεθάνω χωρίς ν' αντικρίσω τον πρωινό ήλιο .
Έχω βαριά ευθύνη απέναντι σε μένα
να πεθάνω ήρεμα ένα πρωινό
χωρίς να γίνω βάρος σε κανένα.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
