| |
ΜΑΝΟΥΛΑ ΜΟΥ
ατέλειωτη απόψε η σιωπή
κι εγώ με μια ανάσα παγωμένη
γυρεύω σαν τρελός μες στην βροχή
της νιότης μου την πρώτη ερωμένη
στα πέλαγα του χτες μια μουσική
μα στο παρόν μου, τώρα παραλύω
η θύμηση σου , μάνα, μ' οδηγεί
κι ας έφυγες χωρίς να πεις αντίο
ρεφρεν
σειρήνες φτάνουν μέσα στην νυχτιά
κι εγω μ' ένα χαμόγελο που σβηνει
δεν νιώθω, μάνα , πια την παγωνιά
σαν το παιδι γελάω στον βοριά
νιωθω σαν χαδι , μανα , τα υγρα σου χείλη
ατέλειωτη απόψε η βραδυά
μες στο μυαλό ουρλιάζει η αλήθεια
η απουσία σου , μανούλα μου, φωτιά
πως να πιστέψω πια σε παραμύθια
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
