Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132760 Τραγούδια, 271256 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 οπτασίες
 
Ήρθαν πάλι του μυαλού μου τα φαντάσματα...
Νοσταλγία δίχως μέτρο με πλημμύρισε.
Αγριολούλουδα και δυόσμος μοσχομύρισε...
και φτερούγιζαν τριγύρω άγια πλάσματα.

Φέραν πίσω τις αγάπες μου που χάθηκαν ,
στο υπέρκοσμο ταξίδι το αθέλητο.
Μπερδεμένο σκηνικό και ατημέλητο...
Ρόδα άοσμα που σβήσαν και μαράθηκαν.

Περασμένες αγκαλιές ξαναζωντάνεψαν...
Το χαμένο τους το νέκταρ ξαναγεύτηκα .
Σ'επουράνια θαλάμια εκτοξεύτηκα ...
με του έρωτα τις μνήμες  που μ' επλάνεψαν.

Χρόνια πλέρια και μεστά που δεν ξανάρχονται ,
σα σκιές αλοπαρμένες ξαναπέρασαν.
Άναμμα και ευλογία  με εκέρασαν...
και σκιρτήματα  που πιά δεν περιγράφονται.

Τόσο σύντομη η ζωή και τόσο όμορφη...
Με ξενίζει κάποιων- λίγων -η αντίδραση.
Σε αυτούς ταιριάζει μάλλον το "ουκ οίδασι"
με μιά ρήση σιωπηλή και ιδιόμορφη .






 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 9
      Στα αγαπημένα: 1
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

 
Κων/νος Ντζ
23-05-2021 @ 08:28
Τόσο σύντομη η ζωή και τόσο όμορφη...
Με ξενίζει κάποιων- λίγων -η αντίδραση.
Σε αυτούς ταιριάζει μάλλον το "ουκ οίδασι"
με μιά ρήση σιωπηλή και ιδιόμορφη .

::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
ΕΛΠΗΝΟΡΑΣ
23-05-2021 @ 12:49
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
ΙΚΑΡΙΟΣ
23-05-2021 @ 12:59
Εξαιρετικό φίλε Αναστάσιε!!! την καλημέρα μου.
ΛΥΔΙΑ_Θ
23-05-2021 @ 23:10
::theos.:: ::theos.:: ::hug.::
zari.kardias
24-05-2021 @ 01:10
Φέραν πίσω τις αγάπες μου που χάθηκαν ,
στο υπέρκοσμο ταξίδι το αθέλητο.
Μπερδεμένο σκηνικό και ατημέλητο...
Ρόδα άοσμα που σβήσαν και μαράθηκαν.
Πανέμορφοι στίχοι ΟΛΟ!!! ::theos.::
...δημιουργούν εικόνες νοσταλγικής φαντασίας!!! ::up.::
::5156.::
-Ειρήνη-
24-05-2021 @ 08:45
Πάρα πολύ όμορφο Αναστάσιε! Ένα νοσταλγικό ταξίδι στο παρελθόν... κάθε αγάπη και μια ευλογία... και συμφωνώ με την τελευταία στροφή.

Βαθιά τη νύχτα, τα μεσάνυχτα,
με τ' ανοιχτά φτερά του ονείρου
πετά η ψυχή μου, σκλάβα ελεύθερη,
στους μυστικούς κόσμους του Απείρου.
[...]
Βλέπει των κάστρων (ή τάφων) τα φαντάσματα
και τα λευκά στοιχειά των κάστρων
κι ακούει των δέντρων το μεγάλωμα
και το περπάτημα των άστρων.
Γ. Δροσίνης
Ζωή Α.
25-05-2021 @ 20:20
Άναμμα και ευλογία με εκέρασαν...
και σκιρτήματα που πιά δεν περιγράφονται.
!!!!! ::love.:: ΥΠΕΡΟΧΟ!!!!! ::theos.::
::hug.::
χωρίς λόγια
27-05-2021 @ 15:49
ναι

ομορφιά!!!
νησιώτης1959
29-05-2021 @ 19:35
Τόσο σύντομη η ζωή και τόσο όμορφη...
Με ξενίζει κάποιων- λίγων -η αντίδραση.
Σε αυτούς ταιριάζει μάλλον το "ουκ οίδασι"
με μιά ρήση σιωπηλή και ιδιόμορφη .

Εξαιρετικό Αναστάσιε!! ::up.:: ::up.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο