| |
η νικη μιας αναμετρησης που καθεμια φερει μια αλλη.. η νικη πανηγυριζεται με τσουγκρισμα ποτηριων, με χορο, με χαμογελα, δεν λεω με αγκαλιες γιατι καποιοι καιροφυλακτουν.. τρωνε απο τον ιδρωτα και το αιμα των αλλων.
απευθυνεται σε ομαδες, που ξεσηκωνουν -καθεμια με τον τροπο της και την σταχτη της- τον τοπο και τρομαζουν, που δεν υπολογιζουν τα ζωα και τα παιδια βαζοντας σε κινδυνο την ζωη τους, κι ειναι πολλες εξ αυτων που ο τιτλος τους αφορα την φροντιδα τους και την καλη συμβιωση...
κι ετσι καπως ξεσηκωμοι για τον εορτασμο (ή την προσμονη) καποιας κατακτησης, οταν ο τοπος νοσει πνευματικα πρωτιστως πνευματικα, δεν εχουν κανενα καλο νημα -αν- εχουν παραβλεψη και αμελεια... εχουν βληματα και λυματα.. εκτονωση και ξεσπασμα, του στυλ να ξεχαστουμε λιγο (μη και ξεβολευτουμε).. κι εχει καλως αν οι ομαδες διαφορες ενωνουν και σε ενα σταυροδρομι τις διαφορες τους, θα ειχε νοημα ευοιωνο η υπαρξη τους.. θα υπηρχε μια μονο ελπιδα, μια μονο ομαδα διακριτη διχως διακρισεις... καθως η γη ειναι μονο μια.. αν ολα ειναι δρομος, και οσο τον προχωραμε με την ψυχη αδιεξοδος απο την ψυχη δεν υπαρχει, ανοιγονται αλλοι οριζοντες.. γιατι απ' οπου κι αν κοιταξει κανεις, περα απο ο,τι αντικρυζει, τους ιδιους οριζοντες αντικρυζει και ενα ειναι το βαθος... και τοτε ξερει τι πραγματι ειναι καλο και τι κακο απο ο,τι εχει στο μυαλο του.. για τον τοπο ολον για τον ιδιο... για οποιον δεν κοιταει αφ υψηλου κανεναν και τιποτα.. το τοπιο ειναι ξεκαθαρο... με καθε ακριβεια και ξεπουλημα.. της ανθρωπιας
γι αυτο οποτε αναμετριομαστε καθε τοσο, με αυτην -να- αναμετριομαστε.. κι οποτε δεν αγκαλιαζονται τα ματια μας κι οποτε οι γυρισμενες πλατες μας δεν ενωνονται, ειναι και μια μαχη της χαμενη . και τοτε ποιος ειναι ο αρρωστος και ποιος ειναι ο γιατρος... μα κυριως ποιος φταιει γι αυτο. παντως οχι το ζωο, οχι το παιδι, οχι η φυση.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
