| |
Απ'το παράθυρο μπαίνει βροχή και κρύο
ποτέ δεν ήταν βολική η ζωή για μάς τούς δύο
φίλε η μοίρα μας το έχει γράψει
ποτέ η δική μας η φωτιά να μην ανάψει
Ζεστή καρδιά μα χέρια παγωμένα
χωρίς λαλιά και ρούχα τρυπημένα
ανθρώπινα ναυάγια στο δρόμο πεταμένα
κανείς δεν νοιάστηκε να έρθει να μας βρεί
Κομμένο ρεύμα,κομμένη και η ζωή μας
φτερά σπασμένα κι όνειρα κουρελιασμένα
σε ενα δωμάτιο κλεισμένα ξεχασμένα
τα ονειρά μας είναι χρόνια πεθαμένα.
Κράταμε φίλε όσο αντέχεις
μόνο εμένα να ξέρεις έχεις
φίλε ξημέρωσε κοίτα χαράζει
ίσως η τύχη μας χαμογελάσει.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
