| Δώσμου ένα λαχείο
Την τύχη παλιά εγώ τη γελούσα
με οδηγό την λογική την αμελούσα
μα τώρα δεν μετράει τι λέω εγώ
κοιτάω σαν ναυαγός τον ουρανό
Αυτό που λέγεται κατάντια
το είδα πλέον με τα δικά μου μάτια
απελπισία είναι να μην μπορείς
ούτε το τι περνάς να ιστορείς
Παραδόθηκα στην ψεύτικη ελπίδα
παλιά την θεωρούσα κατρακύλα
μα μόνο έτσι μπορώ να έχω όνειρο
κι ας είναι πληρωμένο και κακόμοιρο
Με λίγα σεντσ ποιό όνειρο αγοράζεις;
με ένα λαχείο ελπίδα εξαγοράζεις
με ένα λόττο το χρόνο σου περνάς
τις πίκρες πριν κοιμηθείς τις ξεγελάς
Φ. Λ.
|
![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | | Στατιστικά στοιχεία | | ![](skin/images/spacer.gif) | | Σχόλια: 1 Στα αγαπημένα: 0
| | ![](skin/images/spacer.gif) | | | | ![](skin/images/spacer.gif) |
|