| |
ΕΙΣ ΣΑΡΚΑΝ ΜΙΑΝ
Μοναχός, είς μοναχός
κοίταζε το συναξάρι.
Ήξερε πως ο Θεός,
κάτι τέτοια, τα γουστάρει.
Εις το διπλανό κελί,
π' απ' τη μούχλα εβρομούσε,
μία μοναχή, κουκλί,
αγγελούδια εκεντούσε.
Εις το κέντισμα επάνω
της ξεφεύγει το βελόνι.
Ω Θεέ μου! Τι να κάνω
που το δάχτυλο ματώνει;
Μια και δυο στο μοναχό,
λίγο βάμμα για να πάρει,
και τον βρίσκει μοναχό,
να κρατάει το παπάρι!
Μ' άλλα λόγια δηλαδή,
ετραβούσε μαλακία,
και τον φτύνει, επειδή
είναι τούτο αμαρτία.
Μα δεν έχεις διόλου τσίπα;
Τι 'ν' αυτό, μωρέ, που κάνεις;
Φρόντισε να βρεις μια τρύπα,
το παπάρι σου να βάνεις.
----------------
Πάω στο κελί να πέσω
γιατί, λεν', θα κάμει κρύο.
Πρόθυμ' είμαι να διαθέσω
όποια θέλεις απ' τις δύο.
------------
Στον Ερμή, είπε ο Δίας:
Κάτι είδα, φέρ' τα κιάλια.
Κοίταζε μετά μανίας
και του τρέχανε τα σάλια!
Σημείωση
----------
Μοναχός και μοναχή
δεν εμπίπτουν σ' αμαρτία.
Πες. Που βλέπεις ενοχή;
Τις δυο σάρκες κάμαν' μία.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
